Zeg, help me even. Ik vind het doorgaans belangrijk om niet meteen een oordeel klaar te hebben als er zich situaties voordoen waarin ik zelf anders zou reageren of handelen. Ik weet immers de achtergrond meestal niet en sowieso, wie ben ik om iets van andere mensen te vinden. Toch deed er zich een situatie voor waar ik bepaald iets van vond. Sterker nog, ik stond werkelijk met mijn oren te flapperen en moest mijn kaak in spreekwoordelijke zin oprapen…
Naar de supermarkt gingen we met de dames. En natuurlijk moest er iemand mee van de peuterdochter. Twee iemanden eigenlijk, te weten Anna en Elsa. Daar stak ik een stokje voor en we kregen het gezelschap van Elsa, de Barbie-versie wel te verstaan. Eenmaal duidelijk wie er mee gingen moest het hele spul in schoenen, jassen, maxicosi en bakfiets. Ik had de peuterdochter daar geparkeerd en zette de babydochter er ook bij toen ik bijna omviel van het lachen. De…
De kleuterzoon en peuterdochter spelen eindeloos aan tafel. Er wordt gekleurd, geverfd, gepuzzeld maar vooral wordt er eindeloos met de Lego en de playmobil gespeeld. Dat spul nodigt nogal uit tot het simuleren van allerlei avonturen en dat is nu juist precies wat de kleuterzoon heel graag doet. Met die playmobil en Lego wordt trouwens structureel aan tafel gespeeld omdat er allerlei kleine onderdeeltjes bij zitten die nog niet geschikt en potentieel gevaarlijk voor de immer hongerige babydochter zijn. Ik…
Doorgaans ben ik best een vredelievend persoontje, zo vind ik zelf. Natuurlijk verlies ik wel eens mijn geduld, maar over het algemeen ben ik niet zomaar van mijn stuk gebracht. En mocht dat wel gebeuren begin ik eerder heel hard te huilen dan dat ik boos word. De laatste dagen hebben wij, zo lijkt het, wat last van onwelwillendheid van bedrijven. De man was al in conclaaf met zijn telecomaanbieder en ik kreeg ook al ruzie met een bedrijf. Ik…