Er bleven nog zo’n dertig kilometer over om te overbruggen naar Florenville, daarvandaan zouden we dan de trein nemen. De man en ik waren erg benieuwd en zelfs ook een klein beetje nerveus over de reis huiswaarts. Want hoewel een fiets in de trein laden best te doen is, is vakantiefietsen en Nederlandse Spoorwegen geen ideale combinatie te noemen. Er is gewoon weinig ruimte en ervaring leert dat niet iedere NS-medewerker even bereid is om mee te denken in het…
De peuterdochter is met veel gevoel voor understatement uitgedrukt een kletskous. Als ze slaapt staat haar mond stil, maar ik wakkere toestand tettert ze werkelijk de hele dag door. Nu schijn ik zelf ook in mijn slaap wel eens te praten dus wellicht hebben we nog geluk. En het gaat over van alles; wat ze ziet, wat ze doet, wat ze deed en wat ze gaat doen. Of haar broer, haar zusje, haar vader, haar opa, het maakt niet uit,…
Het was weekend, een mooie gelegenheid om op pad te gaan dus. We spraken af te gaan barbecueën bij vrienden in Zeist en bedachten dat het dan leuk zou zijn om daarvoor een paar uur in het Spoorwegmuseum door te brengen. Dat is altijd een succes. Dus gingen we weer, deze keer wel met zijn vijfen, naar het station. Om er daar achter te komen dat er nog steeds werkzaamheden waren. Dat hadden we natuurlijk kunnen weten, maar we verzuimden…
Dit Hemelvaartweekend hebben wij het werkelijk uitstekend voor elkaar; de schoonouders zijn veertig jaar getrouwd* en om dat te vieren namen ze ons mee naar het Hof van Saksen in Drenthe. Superleuk natuurlijk, en we hebben er ook nog goed weer bij. Weinig reden tot klagen zou je denken, ware het niet dat ik een soort vrijdag de dertiende leek te hebben. Of een scheur in mijn karma ofzo. Wat een woensdag… Het begon er mee dat ik ongesteld** werd.…
Het was weer eens een bijzondere dag met een aantal zogenaamde ‘eerste keren’. Zo lakte ik de vingernagels van de kleuterzoon voor het eerst. En ik lakte sowieso voor het eerst in de trein, dat laatste was geen onverdeeld succes trouwens. Vervolgens doneerden we natuurlijk ook aan het Rode Kruis, wat dan weer geen eerste keer was. Op Utrecht lieten wij voor het eerst een trein lopen. Om mij volstrekt onduidelijke redenen gaan welgeteld twee treinen per uur vanuit de…
Het is gelukt, we geraakten per trein waar we wilden zijn. In Trim om precies te zijn. Een stadje vol middeleeuwse geschiedenis met als belangrijkste troef het kasteel waar midden jaren ’90 de film Braveheart werd opgenomen. De dag begon met afscheid van de zee. Best een goed afscheid want het was nog altijd droog en dus konden we de tent droog inpakken en hadden we aanzienlijk minder natte spullen dan de dag ervoor. Omdat we alle tijd van de…
Het had flink wat voeten in aarde, maar het is gelukt. De eerste etappe van het ‘Cycling left’ avontuur zit er op. De allerlaatste tas werd zondagochtend vroeg ingepakt en zo rond tien uur stond medemamma en buurtgenootje voor deur. Zij ging de kindjes naar het station brengen terwijl de man en ik de fietsen brachten. Tot zijn grote vreugde kreeg de kleuterzoon (!) een mooi aapje cadeau en de dreumesdochter een zeehondje. Eenmaal op het station kochten we fietskaarten,…
Omdat we autoloos door het leven gaan, reizen wij betrekkelijk vaak met de trein. Zo vaak zelfs dat de peuterzoon, tot grote verbazing van medereizigers, de trein inmiddels wat saai vindt. Nu denk ik dat hij autorijden na een minuut of tien ook saai zou vinden, dus in die zin maakt trein of auto in ieder geval niet uit. Waar ik inmiddels wel over uit ben is dat de reclame van de NS (die met dat schattige jongetje die de…
De reacties zijn regelmatig vrij verbaasd als ik vertel dat wij geen auto hebben. Dat was al een beetje toen we nog geen kinderen hadden, na de geboorte van de peuterzoon nog wat meer en nu met de dreumesdochter erbij worden we zo af en toe voor gek verklaard. En soms is het niet hebben van een auto ook echt niet zo handig, maar meestal niet om de reden die wordt gedacht. Men vindt het namelijk doorgaans onhandig dat wij…
Afgelopen maandag gingen wij spelen bij een peutervriendje van de peuterzoon in Helmond. Of we gingen kletsen met een medemamma. Of allebei. Het is maar net hoe je het wilt zien. We gingen in ieder geval naar Helmond, met de trein, want ik vind het per bakfiets echt een beetje te ver. Zo’n kort treinreisje is ideaal voor de nog wat korte spanningsboog van de peuterzoon. Hij mag dan eerst met de bus, ik heb erg gelachen om zijn geklets…