De reis van (Rockfarm) Slane naar Eindhoven verliep zo soepel dat de man en ik er nog altijd een beetje van staan, eh zitten, te kijken. Echt relaxed was het nu ook weer niet te noemen, dat lijkt me namelijk onmogelijk met twee fietsen, twee karren, twee kinderen en twaalf tassen, maar alles verliep zoals we het bedacht hadden. Op een kleine vertraging van het vliegtuig na, maar daar doen we niet moeilijk over. Om kwart voor negen verscheen er…
Onze allerlaatste vakantiedag op de Rockfarm was wederom best actief. Voor de man in ieder geval, ik keek voor een groot deel op mijn gemakje toe. Er stond boomklimmen op het programma, superleuk en het wordt gewoon hier op het terrein aangeboden.De kleuterzoon en peuterdochter zijn nog veel te klein voor dit soort dingen. Niet alleen zijn de gordels en helmpjes bepaald aan de ruime kant voor ze, maar ze zijn de komende jaren ook echt nog niet in staat…
Deden we vandaag gewoon weer cultureel verantwoord én we fietsen een stukkie. Twintig kilometer weliswaar, maar toch. Het moet toch niet gekker worden. We bezochten het zogenaamde Newgrange monument. Dat ligt hier dus op een kilometer of tien vandaan, trekt een gigantische berg toeristen en staat op de werelderfgoedlijst. Ik ging er eerlijk gezegd nogal blanco naar toe (lees: ik had echt geen idee wat het überhaupt mocht zijn) maar werd bepaald niet teleurgesteld. Het monument werd zo’n 5000(!) jaar…
Het is echt leuk hoe ontzettend veel reacties we krijgen op ons fiets- (en nu dus glamping) avontuur. Natuurlijk via dit blog en het vakantieblog van de man, maar ook ‘in real life’. Zo’n beetje iedereen die onze fietsen ziet wil weten wat we gaan doen of gedaan hebben en het antwoord werd de afgelopen weken steeds indrukwekkender, al zeg ik het zelf. Vanavond stond ik even te kletsen met wat mede-glampers toen iemand liet vallen dat het wel tof…
Het is gelukt, we geraakten per trein waar we wilden zijn. In Trim om precies te zijn. Een stadje vol middeleeuwse geschiedenis met als belangrijkste troef het kasteel waar midden jaren ’90 de film Braveheart werd opgenomen. De dag begon met afscheid van de zee. Best een goed afscheid want het was nog altijd droog en dus konden we de tent droog inpakken en hadden we aanzienlijk minder natte spullen dan de dag ervoor. Omdat we alle tijd van de…
Nadat we ons doel, de westkust, haalden, was ons volgende doel de stad Sligo. Hoe groot dat is moet ik nog zien, maar vanaf ons eerdere logeeradres was dat de dichtstbijzijnde plek met een treinstation. Op ruim 120 kilometer afstand, voor ons treinreizigers haast ondenkbaar. Na een zeer regen- en stormachtige nacht vlak naast de Atlantische Oceaan en een dag van bijna alleen maar fietsen in de regen zijn we nu op een kleine tien kilometer van Sligo beland. Het…
Van oostkust naar westkust was het idee. Met de camping van vandaag is dat definitief gelukt. De tent staat aan de voet van een duin en op nog geen twee minuten lopen is de Atlantische oceaan. Wat een leuk gevoel zeg. De kleuterzoon speelde heerlijk op dat duin en nam daardoor per ongeluk een grote lading zand mee de tent in. Die is inmiddels zo vies door het intensieve gebruik dat een schep zand echt niet meer zoveel uitmaakt. We…
Hoezee! Vanuit ons hotel in Letterkenny wisten we bijna twee weken na vertrek Anagaire te bereiken. Via een prachtige route door een nationaal park met veel te veel hoogtemeters en vooral ook veel wind. Gelukkig was daar de man. Als je mij, theoretisch hè, zou vergelijken met Chris Froome, is hij Wout Poels. Ik had het goed voor elkaar. Hier in Anagaire hebben we dus grappig genoeg kennissen wonen waar we ook logeren. Werkelijk op een prachtige locatie op een…
Vrijdag werd een improvisatiedag. We waren voornemens om vanuit Londonderry, of Derry voor de Ieren, door te fietsen naar Letterkenny om daar kennissen te bezoeken die we een paar jaar geleden in Portugal ontmoetten. Dat was niet al te ver fietsen en dus ontbeten we op ons dooie gemakje en gingen pas rond een uur of twaalf fietsen.We reden een paar honderd meter na vertrek Ierland binnen, waar weinig van te merken was, en de route verliep met het inmiddels…
Na een verkwikkende nacht en een uitgebreid ontbijt in een lekker luxe hotel stapten we op dinsdagochtend met frisse moed weer op de fiets. De camping van de avond was al gereserveerd en lag een kilometer of 60 naar het noordwesten. Het weer was nogal Iers en dus werden we nat, maar dat was eigenlijk helemaal niet zo erg. Toen er 40 kilometer af waren gelegd lunchten we uitgebreid in dé stad van de regio (op het kaartje van de…