We zijn hier in een nogal sportief gebied terecht gekomen. In de winter wordt er wintersport bedreven en in het zomerseizoen wordt er veel (naar beneden) gefietst. We zitten daarnaast aan een stuwmeer met welhaast letterlijk op spuugafstand een fietsverhuurbedrijf. De man zou de man niet zijn als hij niet bijzonder graag om dat meer heen wil fietsen en het liefst natuurlijk met zijn gezin. Helaas voor hem is dat nogal een eind, maar we waren de beroerdste niet en…
De dreumesdochter zat nog altijd in de maxicosi als we gingen fietsen. Handig, want als ze in slaap viel makkelijk binnen te parkeren, snel in te laden en vooral lekker warm. Tegelijk minder handig, want zo’n maxicosi met dreumes is zwaar en onhandig tillen, de regentent kan er niet helemaal lekker overheen en de dreumesdochter vond het niet meer zo leuk. Met wat warmer weer op komst en grote behoefte van mij aan wat meer ruimte in de bak, zo’n…
Op woensdagochtend gaat doorgaans iedereen de deur uit. De kleuterzoon naar school, de peuter- en babydochter naar Yip, de man naar t werk en ik ben vaak al verdwenen richting mijn werk. Deze keer waren de rollen een beetje omgedraaid. De man moest betrekkelijk vroeg weg en ik had late dienst. Aan mij dus de eer om t hele spul weg te brengen. Extra warm ingepakt, en de kleuterzoon natuurlijk op zijn eigen fiets. De eerste halte was dus school…
Ja, jij hebt altijd van die modelkinderen, zo zei laatst iemand tegen me. Dat is op zichzelf een mooi compliment, maar toch gaat er dan iets mis. Ik hoop niet dat uit mijn gezwets hier op het blog blijkt dat ik mijn kinderen modelkinderen vind. Begrijp me niet verkeerd hoor, ik vind ze de leukste, liefste, mooiste en knapste en ik zou ze voor geen geld willen ruilen tegen andere exemplaren. Toch vind ik de term modelkinderen niet geheel op…
De kleuterzoon was al een tijdje toe aan een nieuwe fiets. Zijn zestien inch bolide is echt een beetje te klein geworden, de kleuterzoon klaagde geregeld over zijn knieën. Over het nieuwe exemplaar hebben de man en ik wat getwijfeld. Er zijn erg veel fietsjes op de markt maar nader onderzoek leerde ons dat de meesten behoorlijk zwaar zijn. Das ergens zonde, want het gewicht moet allemaal mee. Omdat we graag weer willen vakantiefietsen en sowieso behoorlijk wat kilometers maken…
Het werd wel weer eens tijd voor wat gevalletjes minder handig. Dus mikte ik eerder deze week mijn telefoon op dusdanig onhandige wijze op de grond dat ik nu nog een paar maanden door de barsten doorkijkend mijn blogjes tik. Kennelijk was dat nog niet onhandig genoeg en derhalve besloot ik op donderdagochtend in al mijn wijsheid maar eens te gaan fietsen. De schoonmakers kwamen en daarom wilde ik graag de deur uit en ik sprak af met een vriendin…
We mogen dan niet op fietsvakantie zijn, ons belangrijkste vervoersmiddel is toch de tweewieler. We konden de bakfiets moeilijk meenemen vanuit Eindhoven en daarom haalden we de fietskar maar weer eens uit de schuur. We kochten de kar twee jaar geleden, en eerlijk is eerlijk, we schrokken wel wat van de prijs. Voor het bedrag wat je er voor neer moet leggen, kun je een aardige fiets kopen. Maar ja, we wilden graag op fietsvakantie en een goede kar is…
Wat een lekker weer zeg! Perfect om er lekker op uit te gaan. We hadden er voor kunnen kiezen om water en een strandje op te zoeken, maar we waren een beetje bang dat de babydochter daar wat gebraden uit zou komen. Ook de man is geen fan van zonnebaden, dus we besloten lekker te gaan fietsen. Bij warm weer is dat een favoriete bezigheid. De Brabantse Kempen en zaligheden vormen een prima fietsdecor. Overal mooie paden, lekker veel beschutting…
Vrij hoog op mijn wensenlijstje stond al een aardig tijdje een Tacx. ‘Een wat..?!’ zullen sommige mensen nu denken, het is een apparaat waarmee je je racefiets omtovert in een hometrainer zodat je binnen kunt gaan trainen. De Tacx (het betreft hier trouwens een merknaam en er zijn vast ook andere merken maar daar heb ik geen verstand van) is veelgebruikt in de wielrenwereld. Logisch, want in de winter bij gladde omstandigheden of in het donker is het gewoon niet…
Bij ons vorige bezoek aan de Ikea zag de kleuterzoon een grote witte tijger. In knuffelvorm wel te verstaan, als er een echte had rondgelopen denk ik niet dat we er nog eens naar toe zouden zijn gegaan. Het manneke werd instantaan verliefd op het beest, maar hij mocht hem destijds niet mee naar huis nemen. De pechvogel. De tijger heeft grote indruk gemaakt, want iedere keer als het woord Ikea viel (en dat gebeurt dus stiekem best nog wel…