Dementie is dus echt een ongelofelijke eikel. Op een werkelijk onnavolgbare wijze houdt die ziekte huis in de hersenen van haar slachtoffer. Bij geen mens gaat dat precies hetzelfde, maar er zijn wel vaak patronen. Met het begin van dementie heb ik weinig ervaring, maar als ik het zo inschat moet daar een heleboel verwarring en frustratie bij komen kijken. En verdriet en angst ook kan ik me zo voorstellen. Want hoe eng moet het zijn door te hebben dat…
Het is alweer ruim een maand geleden dat ik schreef dat ik de somatische afdeling waar ik werkte ging verruilen voor een psychogeriatrische. Ik noemde het een andere tak van sport en ik ben dat nog altijd bijzonder met mezelf eens (evengoed prettig). Want hoewel adl opzich adl is, vraagt het wassen, aankleden, eventueel wondverzorgen, medicijnen verstrekken etcetera etcetera bij iemand met dementie toch een bepaald andere benadering dan bij iemand die daar niet aan lijdt. Ik moet zeggen dat…
Valentijnsdag. Het was weer eens niet te missen. In de (social) media werden we zo’n beetje overladen met alle Valentijnswensen, aanbiedingen en weet ik wat niet meer. Maar de man en ik kregen dit jaar ook een heuse kaart. Van ons dreumesmeisje om precies te zijn. Hoe lief wil je het hebben. Ook de groepdriezoon en de kleuterdochter waren er druk mee. De kleuterdochter qua knutsels. De groepdriezoon maakte een kaart voor zijn opa. Ook kreeg hij een mooie kaart…
Het was laatst dag van de zorg. Of dag van de zorgverlener, ik weet het eigenlijk niet meer. In ieder geval was er sprake van een dag waarop er extra waardering was voor het zorgpersoneel. In het kader daarvan bood de RSZK haar medewerkers een theatershow aan. Nu moet ik zeggen dat ik me met een Tony zeker net zo gewaardeerd had gevoeld maar voor een voorstelling ben ik altijd in. Zeker over een gecompliceerd onderwerp als dementie. Derhalve bezocht…