Nu ik ruim negen jaar rond moeder over drie kinderen, heb ik inmiddels het één en ander meegemaakt qua eten en eetlust. De groepvijfzoon is de gemakkelijkste eter, in die zin kon ik rustig wennen, zijn zusjes hebben bepaald meer noten op hun zang. Grappig genoeg leidt dat er toe dat ik meer rekening houdt met de specifieke voorkeuren van de groepvijfzoon. Vooral in het geval van de groepvierdochter denk ik vaak ‘die lust toch niets’ en zet haar simpelweg…
We zijn op de Merefelt, en binnen Oktober, veel bezig met sterven. Logisch, we zijn een organisatie waar gezorgd wordt voor mensen in de laatste fase van hun leven. Sterven hoort daar simpelweg bij. Er gebeurde nu echter iets wat de dagelijkse zorg rond het sterven in een heel ander perspectief zette. Wat eigenlijk álles in een heel ander perspectief zette. Één van de collega’s, die bijzonder goed was in de zorg rond het sterven, stierf zelf. Dan zou ik…
Vorig jaar beloofden we de kinderen op vijf december dat we pakjes Pasen zouden vieren. Met Pasen zaten we helaas voor het tweede jaar thuis en zijn we de hele pakjes toestand van schrik vergeten. Toen duidelijk werd dat ons Sinterklaasfeest dit jaar wederom niet normaal gevierd zou kunnen worden, besloot de man het anders aan te pakken. Werk gaat tegenwoordig nogal vaak via teams en afgelopen voorjaar deed hij daarnaast ook hele trainingen voor het beeldscherm. Een digitale versie…
Ergens afgelopen week opende het achtuurjournaal met de verpleeghuizen. Dat is nooit een goed teken, en inderdaad de Corona cijfers in de verpleeghuizen zijn weer eens verontrustend. Ook bleek dat de sterfte ondanks de vaccinaties bijna net zo hoog was als in de eerdere besmettingsgolven. Een droevige toestand dus. En het werd nog erger, want het item sloot af met de constatering dat we, wederom, rijkelijk laat waren met met een vaccinatieronde. Daarop werd ik weer een beetje blijer, want…
Zoals wellicht al wel duidelijk was, zit de groepvijfzoon in groep vijf en daarmee is er deze Sinterklaastijd een nieuwe fase aangebroken. Om te beginnen weet hij nu van ‘het grote geheim’. Dat is opzich al een komische toestand. Hij realiseert zich heel goed dat de meisjes niet op de hoogte zijn, maar kan het soms niet laten om nogal opzichtig te knipogen of net iets te hard al fluisterend een vraag te stellen. Grappig genoeg hebben zijn zusjes daar…
Vrij weekend dus. En dat voelde na een iets te lange reeks werkdagen tamelijk bijzonder. Niet in de laatste plaats omdat we geen druk schema hadden. Het idee was om rustig een beetje af te schakelen en wat opruim- dan wel huishoudactiviteiten te ontplooien. Ik moest alleen constateren dat ik moeite had met het afschakelen. De werk telefoon stond netjes uit en dat het op mijn werk allemaal prima in orde zou komen, dat geloofde ik gerust. Maar de nieuw…
Vrij weekend. We begonnen het op vrijdagavond bij een pizzeria, we voorzagen al wel dat dat voorlopig de laatste keer zou zijn. Na een zeker praatje van een zeker stel dat meent daar verstand van te hebben bleek dat inderdaad het geval en ik zal u bekennen dat ik daar tamelijk sip door was. Ik was voornemens om daar dan ook een stukje over te tikken, maar eerst gingen we zaterdag naar het bos. Zo vaak zijn we niet met…
In de Volkskrant stond een stuk waardoor ik weer blij ben dat we er abonnementsgeld aan betalen. Want het is bijzonder goed dat iemand dit maar weer eens even benoemt. Huisarts Joost Zaat schreef over de verzorgenden en helpenden; de enorme club zorgverleners die ervoor zorgt dat de zorg in verpleeghuis- en thuiszorgland in ieder geval soort van blijft draaien. In de gesprekken over het zorginfarct de laatste tijd gaat het weer veel over de IC. Snapbaar, want de cijfers…
Bij ieder stukje wat ik tik over het werken in de zorg, vraag ik me af waarom mensen dit nou zouden moeten lezen. Het antwoord is natuurlijk altijd dat niemand het moet lezen en daarnaast is een belangrijke afweging dat men het wel moet mogen lezen. Ondanks deze afwegingen besluit ik toch geregeld om dingen, hopelijk netjes anoniem, op te schrijven. Omdat ik dat zelf fijn vind en niet in de laatste plaats om uit te leggen wat het verpleegkundige…
In het kader van de slechte metaforen schoot me het woord snelkookpan vanmiddag te binnen. Fietsend richting man en kids overpeinsde ik de werkdag nog wat; er was weer eens ontzettend veel aan de hand en ik heb het met veel verwondering aanschouwd. Iedere bewoner op iedere afdeling heeft zijn of haar eigen bijzondere verhaal. Hetzelfde geldt voor iedere mantelzorger, vrijwilliger en medewerker. De dynamiek die ontstaat als je dat allemaal bij elkaar mikt is altijd anders en ook altijd…