Zo af en toe zetten we in de ouderenzorg een zogenaamd tent- of Poseybed in. Dat klinkt misschien gezellig, en dat kan het vast zijn, maar het is ook bepaald een heftig middel. Zo’n bed bestaat namelijk uit een bed (ja echt) met daaroverheen een soort tent die van buitenaf wordt afgesloten. Eenmaal in zo’n bed, kun je er dus niet meer zonder hulp uit. Omdat ik benieuwd was waar de naam Posey vandaan kwam, ging ik eens Googlen. Al…
Het is eind juni en de dagen zijn warm, het schooljaar loopt tegen het eind en daar zijn we met zijn allen lekker druk mee. Vorig jaar schreef ik ook al over de laatste zware loodjes, dit jaar is daar nog een dimensie bijgekomen. Het is, zo leert de kalender mij, nog drie weken tot de zomervakantie hier in het zuiden des lands. Afgelopen week kwamen er rapporten mee naar huis, het eerste oudergesprek is geweest en alle kids waren…
Telefoonangst, ook wel belangst of telefoonfobie, is een vorm van angst waardoor mensen niet durven te bellen. Het wordt gezien als een sociale fobie.* Sinds jaar en dag heb ik al last van een milde vorm van belangst. Dit tot hilariteit, en soms ergernis, van de man want de regeltelefoontjes laat ik doorgaans aan hem over. Het is niet direct zo dat ik vreselijk veel hinder ondervind van mijn aversie tegen iemand opbellen, maar ik kan wel écht opzien tegen…
Op de laatste werkdag van de week mocht ik weer eens naar Merefelt. Voor een overleg met broeder Bart (die pas geslaagd is 🎉) en Sanne van communicatie. De kleuterdochter had vrij van school en ik had daarom vrij van werk genomen. Dus nam ik haar gezellig mee. Het laat zich wellicht raden, het gesprek wat we voerden ging over bloggen in en over de zorg. Bart schreef de afgelopen anderhalf jaar over zijn reis door de verkorte opleiding tot…
Ergens gedurende de ratrace van moederen, werken, studeren en het halen van deadlines zag ik een oproep voorbij komen van Sander de Hosson. Deze longarts schreef eerder het boek ‘slotcouplet’ en daarnaast publiceert hij regelmatig blogs op Carend. Hij schrijft dus over de zorg, u snapt, mij spreekt het aan. Hij schreef, samen met Els Quaegebeur, een volgend boek. Over palliatieve zorg. En laat dat nou een onderwerp zijn waar ik vrijwel dagelijks mee bezig ben en wat in mijn…
Nadat wij eerstejaars viossen vlak voor de feestdagen de eerste toetsen overleefden*, was er een paar weken sprake van relatieve rust. Qua lessen dan, er was intussen natuurlijk wel van alles aan voorbereiding te doen. Afgelopen week struikelden we vervolgens met zijn allen het eerste blok van het nieuwe jaar in. We begonnen in dit blok met allerlei nieuwe onderwerpen en tegelijkertijd komen er deadlines in zicht want er moet een semester worden afgerond en een wetenschappelijk product worden ingeleverd.…
Aan het einde van de tweede schooldag hadden we afgelopen woensdagmiddag intervisie. Of praktijkleren. Of mentorles. Of hoe je het ook wilt noemen. We zaten in ieder geval in een betrekkelijk klein, bekend groepje bij elkaar en kwamen te spreken over hoe het ging. Qua school, werk, privé of een combinatie daarvan. Nu we zo’n drie maanden onderweg zijn op de route naar verpleegkundig specialist, zijn veel van ons op een punt aangekomen dat vooraf al werd voorspeld. Namelijk bij…
Eigenlijk zou ik een keer iets moeten doen met een nieuwe profielfoto bedacht ik me laatst. Maar ja, tegen plaatjes van mooie verpleegkundige mannen kan ik toch niet op, dus maak ik er maar gewoon gebruik van. Met dank aan Pexels… Anyway, ik wilde maar weer eens iets schrijven over de vios, en realiseerde me daarbij dat alleen dat woord al verduidelijking behoeft. Als je er op googelt vind je dingen over allerlei clubs en als ik het goed zag…
Nu ik aan een nieuwe opleiding ben begonnen en tegelijkertijd nog zo af en toe een rol als begeleider invul aan de verpleegkundige kant, kan ik mooi vanuit twee gezichtspunten naar het leerlingschap kijken. En hoewel dat vraagt om veel schakelen, is het ook wel erg leuk. Zo realiseerde ik me vandeweek toen ik druk doende was met begeleiden dat er een aantal momenten zijn geweest die me bij zijn gebleven in mijn opleiding tot verpleegkundige. Dat waren de momenten…
Toen ik, en dat voelt welhaast als in een vorig leven, werkte als onderzoeker in Nijmegen werd er heel voorzichtig een vlammetje aangewakkerd voor het werken in de zorg aan het bed. Één van de projecten die daar debet aan was, was een onderzoek naar taakherschikking*. Ik heb mijn best gedaan om het vlammetje te negeren, maar ben uiteindelijk dan toch gezwicht en begonnen aan een tweede carrière in de zorg. De weg ging van leerling verzorgende naar verpleegkundige en…