Afgelopen maandag was het zo ver, na vijf weken, en het voelde als drie maanden, ging ik weer eens werken. Vijf weken, wat een tijd, en ik werk niet eens in het onderwijs. Hoewel ik er ergens wel naar uitkeek om weer normaal te gaan doen, een mens vaart immers doorgaans wel bij wat ritme, was ik ook een beetje nerveus. In de ouderenzorg is het bepaald niet ongebruikelijk dat er mensen overlijden en ik was erg benieuwd of er…
Eenmaal weer thuis en na een nachtje slapen is er gelegenheid om nog wat meer terug te kijken op de trip naar Toronto die er op zit. De kans om een dergelijke reis met studiegenoten te maken is natuurlijk werkelijk een fantastische. Desondanks heb ik me tevoren ook wel even afgevraagd of het nu echt te legitimeren is. Zo’n trip is bepaald niet gratis, qua geld en zeker ook qua milieubelasting. Als ik de afweging nu maak, een dag na…
De laatste dag alweer! In de ochtend was er nog programma, in de middag vrije tijd en in avond moesten we dan echt weer terug naar het vliegveld. Het programma begon met een presentatie door Trevor van Scotts Mission (wegens geen internet in het vliegtuig kan ik niet opzoeken of die s daar echt moet). Als ik goed interpreteer is dat een equivalent van het Leger des Heils. Trevor vertelde over de daklozenopvang die zijn organisatie biedt. Zoals in veel…
Na de rustige woensdag stonden we vanochtend allemaal weer betrekkelijk vroeg bij het ontbijt en trok iedereen per taxi of openbaar vervoer Toronto en omgeving in naar allerlei ziekenhuizen, eerstelijnspraktijken en nursinghomes. Nadat ik op dinsdag bij een family healthcare facility was, mocht ik vandaag naar een nursing home, of long stay care zoals men hier ook wel zegt. Ik was daar erg benieuwd naar, want dat is natuurlijk precies de setting waar ik daadwerkelijk in werk. Samen met een…
De dag tussen twee job-shadowdagen in en als ik het goed onthouden heb, was de oorspronkelijke bedoeling iets te doen met een gezamenlijk bezoek aan iets met social care. U ziet het al, excellente voorbereiding, ik heb gewoon geen idee. Een bezoek met een groep van veertig mensen aan een gezondheidsinstelling is echter een vrij ingewikkeld verhaal en men kreeg het dan ook niet voor elkaar. Ik kan me zo voorstellen dat dit tot wat stress leidde bij de organiserende…
Een belangrijk onderdeel van de studiereis is het onderdeel jobshadowing. Het idee is simpel, je loopt mee met iemand die een bepaalde professie uitoefent met als doel een goed idee te krijgen hoe dat er dan precies aan toe gaat. Om netjes om half negen op de beoogde locatie te zijn, moesten veel van ons al tamelijk vroeg op pad. Ik stapte met zes medestudenten om tien over half acht in een taxi richting het south lake ziekenhuis in Newmarket.…
Maandag, dus het echte werk ging beginnen. De dag stond in het teken van verschillende sprekers die ons van alles gingen vertellen over het healthcare (of health care?) systeem in Canada en Amerika. Over de rol van de nurse practitioner en hoe er gezocht werd en wordt naar ontwikkeling en positionering. Daarnaast kan het immer hippe leiderschap natuurlijk niet ontbreken en was er ook een presentatie door twee NP’s van de Victoria Order of Nurses (VON), één van de organisaties…
De eerste dag van de studietrip stond in het teken van naar ik aanneem de grootste attractie hier in de buurt. Ik zou natuurlijk iets kunnen zeggen over het groepsproces en de waarde van leuke uitjes daarvoor, daar is vast ook wel iets van waar immers. Maar de trip naar de Niagara Falls heeft echt weinig te maken het educatieve doel van deze reis en dat hoeft ook gewoon niet. We werden om negen uur in een bus geladen en…
De reis naar Toronto is voor mij persoonlijk stiekem een ding. Ik ben namelijk nog nooit verder van huis dan Tenerife geweest. Dat deze localo nu dus de grote plas over ging steken, was een eerste keer. We vlogen pas om vijf uur ‘s middags, dus er was geen sprake van heel vroege perikelen. Sterker nog, ik nam zelfs een trein eerder naar Schiphol omdat ik klaar was. Eenmaal op Schiphol ging het inchecken van de bagage soepel en ook…
Het blijft aardig om te zien waar het schrijven van blogs zo af en toe te leidt. Zo vond ik mezelf een aantal weken geleden in gesprek met medeblogger Bart* en Sanne van communicatie. Doel van het gesprek was invulling geven aan de rubriek ‘vertel eens…’ van het personeelsblad van Oktober. Ik kan me zo voorstellen dat als ik blogs schreef over rolschaatsen of kantklossen mijn werkgever beduidend minder geïnteresseerd zou zijn. Maar de zorgschrijfsels zijn in het kader van…