Vakantie

We namen ons voor om vroeg op te staan en dat lukte wonderwel goed. Rond kwart over acht zaten we aan het ontbijt en alle spullen waren al ingepakt en bij de fietsen. Niet zo gek voor een stel avondmensen zoals de man en mijzelf op vakantie. Het was een wat gekke plek waar we sliepen daar bij het vliegveld van Bitburg, maar eerlijk is eerlijk, de kamer was prima en het ontbijt lekker. We zaten vervolgens voor half tien…

Er was iets raars aan de hand toen we maandagochtend wakker werden in Trier; het regende. Normaalgezien zijn we daar niet direct fan van, hoewel het er ook gewoon een beetje bij hoort. Gezien de omstandigheden van de afgelopen weken is iedere druppel water echter welkom en wachtten wij zeer geduldig tot we goed op pad konden. Tegen een uur of elf was dat het geval en na wat manoeuvreren door de verkeersdrukte van Trier, fietsten we al snel weer…

De man en ik vreesden er al een beetje voor, een overnachting op zaterdag voor een nog enigszins redelijke prijs zat er niet in. Zo midden in het hoogseizoen is het hartstikke druk en misschien nog wel extra in dit ‘post-Corona’ jaar. We besloten daarom tot een tussenstop in Bitburg. Bitburg van het bier inderdaad. De dag afstand zou daarmee beperkt blijven en het idee is om op zondag heel vroeg te vertrekken zodat we de tijd hebben om Trier…

Na een wat moeizame donderdag was de vrijdag een dag met een gouden randje. Het begon met een lekker ontbijt en nog een rondje zwemmen. De man wist een hotel voor de avond vast te leggen en vond ook nog een nieuwe route. We zouden ruim zeventig kilometer moeten fietsen, maar gezien het hoogteprofiel moest dat te doen zijn. We mochten namelijk zo’n beetje vijfhonderd meter naar beneden rollen. En dan is het opeens haalbaar om een gemiddelde van tegen…

Ons bonnefooi hotel van woensdag bleek een prima plek. Dichtbij een eetgelegenheid en een mooie kamer. De volgende ochtend was er tot vreugde van de dochters een lopend ontbijtbuffet en vertrokken we daarna om de dam en de zwijnen te gaan bekijken. De dames waren wederom onder de indruk, de dam ziet er net zo uit als in Frozen en voorziet de gehele omgeving van water. Vervolgens zagen we de zwijnen in hun kindergarten lekker chillen en werd er in…

De kleuterdochter vond dat we moesten zwemmen, de man en ik waren dat wel met haar eens en dus gingen we maar eens kijken of er wat te spetteren viel onderweg. De missie van de woensdag was om een start te maken met het afleggen van de zogenaamde Vennbahn. Oorspronkelijk was dit een spoorlijn die Aachen en Luxemburg verbonden. In de loop der tijd is het spoor in onbruik geraakt, maar het fietspad erlangs is populair en zeer de moeite…

We waren een heel eind gekomen met de inpakprocedure en uiteraard ging het op dinsdagochtend niet helemaal zo snel als gehoopt. Dat was niet erg. We zouden er toch wel komen. Uiteindelijk fietsten we om precies twaalf uur van huis en geraakten we om één uur in de trein. Veel fietsen in Nederlandse treinen blijft heel veel gedoe. Eigenlijk passen er maar twee fietsen op zo’n plek en om fietsen met bagage in de trein te hijsen is een beetje…

Als ik mensen vertel dat we op fietsvakantie gaan met drie kinderen, zijn de reacties geregeld verbaasd. En soms zelfs ronduit meewarig. Vaak zeg ik dan ook nog heel zen ‘de reis is de bestemming’ en ik meen dat dus oprecht. Tot ergens vorige week was het plan om op de maandag te gaan beginnen aan onze missie; van Linne naar Saarland. De man realiseerde zich echter dat ik het weekend nog mocht gaan werken en zei heel subtiel dat…