Het was wat stil hier de afgelopen dagen, ik had namelijk maar weinig te vertellen. De groepvierdochter en ik kwamen de tijd best door hoor, maar erg enerverend was het allemaal niet. We keken beide erg uit naar de vrijdag, want dan zouden de man en de twee oudste kids weer thuiskomen. Die reisdagen zijn altijd ingewikkeld en ik zie daar altijd tegenop. Ik had het dan ook wel met de man te doen dat ie dat nu soort van…
Na een lang weekend in Dalfsen werd het weer tijd om naar huis te gaan. Het was erg gezellig met de schoonvader en ook bijzonder prettig dat alles zo’n beetje voor ons geregeld werd. Daarnaast was er de ruimte om een beetje te wandelen in de omgeving en had de groepvierdochter een veel beter spelletjesmaatje aan de schoonvader dan aan mij. In Dalfsen was het ook een paar graden koeler en dat is gezien de huidige temperatuur en de gipsarm…
Geheel volgens plan en na ruim 850 kilometer fietsen bereikten de man, de bijnapuberzoon en de groepzevendochter op maandag dan Legoland. Wat een prestatie en wat ben ik apetrots op ze. En ook een beetje jaloers, maar dat lijkt me wel duidelijk. Ze zullen de komende week op de camping naast Legoland doorbrengen en daar de tijd hebben om te genieten van de avonturen die daar beleefd kunnen worden. Welverdiend dacht ik zo. Wellicht dat ze dan ook iets meer…
Terwijl de man liet weten dat het totaal aantal kilometers met nog zo’n twintig kilometer te gaan op ruim 850 staat, roept mijn horloge al een paar dagen dat er een decline in mijn activiteitniveau is. Het is spijtig. Om toch nog iets te doen, wandelden de groepvierdochter en ik op zondagmiddag even het bos in voor een rondje-gezondje zoals de schoonvader dat zo mooi noemt. Overigens onder protest van de groepvierdochter, die vond het niet zo nodig. Ik kan…
Op vier augustus tien jaar geleden werd de groepzevendochter geboren. Thuis, want het ziekenhuis hebben we niet gehaald. Dat past wel bij hoe ze nu nog altijd in de wereld staat, ze gaat vaak vlot en voortvarend te werk en laat zich niet graag vertellen dat dingen anders moeten dan ze heeft bedacht. Daarmee hebben we dus een tweede tiener in huis en zijn de man en ik ook tien jaar meisjesouders. Onvoorstelbaar eigenlijk. Ik had mijn grote kleine meisje…
Middels een toer met een boot en een trein belandde de meerderheid van ons gezin op vrijdag in Denemarken. De man schrijft er tussen de bedrijven door nog steeds fijne verhalen over. Ik moet bekennen dat ik ze soms met wat gemengde gevoelens lees maar het gevoel van trots voert de boventoon. Dat doen ze toch mooi even met zijn drieën. Middels taxiservice Ben belandde de andere helft van ons gezin op deze vrijdag in Dalfsen. De schoonvader was van…
We hebben het ergens best goed voor elkaar, de groepvierdochter en ik. Op donderdag sliepen we eerst gezellig samen uit. Na het Eftelingavontuur van woensdag werd ze pas om kwart over acht wakker, en ik maakte ook mijn eerste goede nacht sinds een week. In de ochtend kwam een lieve collega verse soep en lasagne brengen, zo lekker! En ze was nog geen half uur weg toen mijn carpoolbuddy/klasgenootje op de stoep stond met aardbeien en zonnebloemen. Zo kwamen we…
De man, de bijnapuberzoon en de groepzevendochter fietsen inmiddels langs de Waddeneilanden. Zij gaan naar Legoland, zoveel is wel duidelijk. De groepvierdochter mocht met een vriendin van mij en haar gezin mee naar de Efteling. Zij ging een topdag hebben, dat stond ook vast. Met het bezoek aan het ziekenhuis wat op woensdag gepland stond, moest ook meer duidelijk worden. Ergens hadden we de hoop dat de groepvierdochter en ik misschien wel naar Billund zouden kunnen gaan om daar toch…
Thuis is het ook warm. Want sjonge, zo’n arm tot je schouder in het gips geeft een nieuwe dimensie aan zweten zeg. Het is erg lekker om gewoon schone kleding ter beschikking te hebben, de elektrische tandenborstel is ook echt een uitkomst en wat was het een verademing toen een vriendin/collega/klasgenoot kwam helpen met het wassen van de haren. Ik voelde me opeens weer een beetje mens. De groepvierdochter en ik maakten een tripje naar de stad voor een klein…
De nacht van zondag op maandag was aanzienlijk beter dan die ervoor. Door de airco was de temperatuur beter, de mug in de kamer hield, sneu genoeg voor haar, meer van de groepvierdochter en we waren zo ontzettend moe dat slapen overal zou lukken. Ik werd nog wel een paar keer wakker door een protesterende arm, maar dat zal er wel bij horen vrees ik zo. We ontbeten op ons gemakje tussen de senioren die op busreis waren en regelden…