Het journaal was er zaterdagavond al druk mee en eerlijk is eerlijk, ook ik deed zaterdag enthousiast over de drie sneeuwvlokken die er toen naar beneden kwamen. Code oranje, winters weer, de NS van slag en geen bus die meer reed op zondag zo rond de middag. Opeens was de wereld wit. Dat was alweer een tijd geleden. Voor de peuterdochter was het denk ik zelfs de eerste keer dat ze bewust in de sneeuw rondliep. Ik zal maar bekennen…
Soms heb ik opeens het gevoel dat alles tegelijk komt. Nu bijvoorbeeld. Want opeens realiseerde ik me dat de man en ik nog maar een week geleden door Londen hobbelden en dat dat al weer een eeuwigheid geleden lijkt. Sindsdien rondde ik een cursus af, deed mijn eerste echte stappen bij RSZK Merefelt en vierden we Sinterklaas. Dat alles met een flink zieke babydochter. Ergens is het ook niet heel vreemd dat ik moe ben. Dit weekend is er weer…
Vroegâh, toen ik nog een klein meisje was, kon je het gerust op de kalender in december zetten: oorontsteking. Het was vaste prik en het is dan ook regelmatig voorgekomen dat ik op mijn verjaardag half ziek rondliep of überhaupt niet van de bank kwam. Sowieso hoor* je het vaak, oorontstekingen bij kleine kindjes. Maar gelukkig werden wij tot nu toe altijd gespaard. Ik moet het afkloppen, want de kleuterzoon en peuterdochter hadden het beide nog nooit. Inmiddels mag ik…
Sjonge, we worden steeds Amerikaanser met zijn allen. Waar ik een jaar of twee geleden echt nog nooit van het concept ‘black friday’ had gehoord, kon ik er dit jaar, en dan maak in een understatement, bepaald niet omheen. Werkelijk zo’n beetje overal werd ik met de meest hysterische kortingen gelokt om allerlei spullen aan te schaffen. Ik kreeg eindeloos mailtjes van webwinkels waar ik ooit iets kocht, de social media stroomden en mee over en ook in de stad…
Ziet u dat plaatje?! Met die muis op die kliko? Dat plaatje maakte ik op donderdagochtend van onze kliko. Vervolgens heb ik gewoon heel blij de deur weer dichtgedaan en heb het beest maar even heel hard genegeerd. Hij (of zij) ging toch nergens meer naar toe leek me. Want, ik zal het maar ruiterlijk toegeven, hier word ik dus nerveus van. Ik hou gewoon niet van muizen. En dan met name van hun staart krijg ik de kriebels. Volstrekt…
We schrijven medische toestand deel nummer zie de vorige keer plus vier of vijf. Ik ben de tel inmiddels een beetje kwijt. Deze keer mocht ik me vroeg melden in een ziekenhuis, daarna een tijdje wachten om vervolgens nog een rondje goed gemonitord te bewegen. En hoewel die medische toestand* knap vervelend is, vond ik deze exercitie eigenlijk best prima. De man kon een paar uur vrij nemen en daarmee was de babydochter in goede handen. De andere twee waren…