Ooit, toen ik nog geen kinderen had, had ik allerlei heel principiële ideeën over met wat voor speelgoed mijn kinderen zouden gaan spelen en vooral ook waar niet mee. Daar aan terugdenkend moet ik nu ergens lachen om mezelf. Het blijkt namelijk verdraaid lastig om te bepalen wat er al dan niet het huis binnenkomt. Natuurlijk kan er wel wat gestuurd worden, maar sommige dingen kun je niet voorkomen tenzij je met harde veto’s verworven spulletjes weer afpakt. En dat…
Gewoon omdat het kan, komt hier een heel zoetsappig, wat is het allemaal leuk, boodschap. Want hoewel ik de allereerste ben om te roepen dat het het echt best pittig is, drie van die kleine kids en het duidelijk mag zijn dat het echt niet altijd allemaal even soepel gaat, roep ik toch dagelijks tegen de babydochter dat ik ontzettend van haar geniet. En dat is niet omdat ik mezelf moed in wil praten, maar omdat dat in me opkomt…
Meestal deel ik Jip en Janneke stukjes, zo af en toe iets serieus en heel soms iets wat ik eigenlijk doodeng vind. Over dat laatste kun je je dan heel terecht afvragen waarom ik dat dan doe. Ik was aan het peinzen over een blogje over onblij zijn. Of somber. Of in ieder geval bijzonder sjacherijnig. Want dat was ik. En niet zo zuinig ook. Ik maakte ruzie met de man, was onaardig en vooral ongeduldig naar de kindjes. En…
Ergens vorige week schreef ik een blogje over het fenomeen supermamma. Dat leverde best wat complimenteuze reacties op, waarvoor dank. Het is me er niet om te doen, laat dat duidelijk zijn, maar het is toch tof om leuke reacties te krijgen. Toch wil ik er nog even op terugkomen want ik wil nog even iets benadrukken. Ik voelde me namelijk een supermamma omdat ik met drie blije dan wel tevreden kids liep in een, voor ons, niet heel bijzondere…
Over het algemeen vind ik dat het ouderschap me redelijk af gaat. Ik heb hier en daar wel iets van ideeën, maar eerlijk gezegd rommel ik over het algemeen maar wat aan. Iets met veel lol en liefde, serieus nemen en het goede voorbeeld. Er zijn momenten dat ik het gevoel heb flink te falen. Logisch lijkt me, soms loopt het voor geen meter namelijk. Doorgaans heeft dat meer met mezelf te maken dan met de kindjes, maar dat even…
Na het schoolreisje van vorige week volgde er op woensdagmiddag wederom een ‘eerste keer’ voor de kleuterzoon. Hij mocht namelijk voor het eerst naar een kinderfeestje. In de klas zijn die feestjes schijnbaar wel een thema, de kleuterzoon is me al eens komen uitleggen welke kindjes hij op zijn eigen feestje wil uitnodigen. Best grappig, want wat hij dan gaat doen op zijn feestje wist hij niet te vertellen. Wellicht heeft hij er inmiddels meer ideeën over. Op woensdagochtend realiseerde…
Opvoedkundig ging ik deze zondag weer eens lekker de mist in. Ik schreef al over de wat enerverende nacht, de ochtend er op was al niet veel beter. De kleuterzoon werd rond uur of vijf wakker en besloot dat hij en de drie vrouwen om hem heen wel genoeg geslapen hadden. Ik was dat hartgrondig met hem oneens. Niet alleen had hijzelf te weinig geslapen om de dag fatsoenlijk door te komen, daarnaast was ik zelf nog erg moe. Om…
Het wordt een beetje saai inmiddels, maar het is hier dus nog steeds fantastisch. Op zaterdag werd er gesprongen, gebouwd, gezwommen, geschept en ’s avonds speelde men wederom een potje monopolie (daar kan tegenwoordig ook bij gepind worden). De gemoederen bij zo’n spelletje lopen nog verrassend hoog op na zo’n relaxte dag. Al die fanatieke genen bij elkaar vormen een dynamiek die bijna filmwaardig is. De peuterdochter en kleuterzoon krijgen daar vooralsnog niets van mee. Ik ben benieuwd of die…
Een jaar of vijf geleden, toen ik zwanger was van de kleuterzoon, ontdekte ik per ongeluk het concept wasbare luier. Natuurlijk kende ik de oldskool hydrofiel die in vroeger tijden om de babybillen werden geknoopt, maar het bleek dat de wasbare variant van de pamper aanzienlijk was verhipt. Ingewikkeld vouwen was niet meer nodig, de luiers hadden gewoon de vorm van luiers, en het omdoen van zo’n geval werkt eigenlijk niet anders dan het omdoen van zijn wegwerptegenhanger. Het idee…
Zo, ze ligt weer terug in ons eigen grote bed. Dat lijkt er meer op. Qua ritme is de babydochter volledig van de kaart, ze is nu compleet onvoorspelbaar… Ook is ze echt nog niet lekker en zo af en toe heel verdrietig. Extra veel vitamine M* dus, zoals mijn moeder dat zo mooi zegt. Ik ben inmiddels kapotmoe om het zo maar eens te formuleren. Het is ergens grappig om te ervaren dat de gedachten als losse blaadjes door mijn…