Op vier augustus tien jaar geleden werd de groepzevendochter geboren. Thuis, want het ziekenhuis hebben we niet gehaald. Dat past wel bij hoe ze nu nog altijd in de wereld staat, ze gaat vaak vlot en voortvarend te werk en laat zich niet graag vertellen dat dingen anders moeten dan ze heeft bedacht. Daarmee hebben we dus een tweede tiener in huis en zijn de man en ik ook tien jaar meisjesouders. Onvoorstelbaar eigenlijk. Ik had mijn grote kleine meisje…
De meningen rond het thema stikstof en vooral ook de over de oplossingen voor het probleem zijn bepaald verdeeld. Maar dat er iets aan de hand is, daar kunnen we niet echt omheen. Ook in het jeugdjournaal is er de afgelopen tijd geregeld aandacht voor geweest en het riep allerlei vragen op bij onze natuurliefhebbende groepvijfzoon. Hij is altijd al vrij duidelijk geweest in wat hij vindt van dingen die ‘slecht zijn voor de wereld’ en de toestand rond het…
Het is belangrijk om er een goede, of gezonde zo je wilt, werk-privébalans op na te houden. En daar bedoelt men dan doorgaans mee dat je niet te veel moet overwerken of thuis nog dingen doen omdat je anders allerlei stressklachten kunt krijgen. En dat is dan weer ongunstig voor zowel werk als privé. Het schijnt ook zo te zijn dat als iedere zorgmedewerker twee uur meer per week gaat werken, het tekort aan personeel in de zorg goeddeels is…
Voorafgaand maar even een sentimentele mammablog alert. Niet verder lezen als je niet tegen ‘oh wat gaat het snel’ gezwets over kinderen kan. Want ik moet het toch even hebben over dat jongste geval van ons. Ze is dus de jongste en met haar vijf jaar echt nog niet bijzonder groot. Lekker aan het kleuteren, hier en daar zegt ze een letter nog niet helemaal goed en ze is mijn schattige kleine meisje. En toen strikte het geval laatst opeens…
Ik heb een streak Zo wist de man woensdagavond te vertellen. Ik keek hem waarschijnlijk wat wazig aan, want er volgde al vrij snel verduidelijking. Ik breng de hele week de kinderen naar school, zo legde hij uit. Dus ik heb een streak. En hij heeft gelijk. In ons huishouden komt het er sowieso meestal op neer dat de man de kinderen naar school brengt, ik sta namelijk doorgaans vier dagen per week om zeven uur op Merefelt. Dan is…
Zo af en toe schuift Facebook of Meta, ik ben eerlijk gezegd een beetje kwijt hoe het nou allemaal heet*, herinneringen naar voren. En zoals het een echte moeder betaamt post ik al jarenlang schattige kinderfoto’s. Vandaar dat hier nu zo’n beetje de situatie is ontstaan dat de kids naar foto’s van toen ze klein waren kijken als die voorbij komen in mijn tijdlijn. Een beetje zoals ik zelf vroeger in een foto-album zat te staren. Laatst kwam er een…
Het was een pittige week. En hoewel er werktechnisch dit weekend van alles te doen is, floot de man me terecht terug toen ik overwoog om mijn vrije zaterdag in te leveren. ‘Dat moet je gewoon niet doen, Bianc.’ Was zijn duidelijke antwoord. Met wat pijn in mijn hart deed ik het inderdaad niet. Had ik op vrijdag aan het eind van de werkdag een goed gesprek met lieve collega’s en ging de telefoon daarna gewoon uit. Weekend! De man…
Gedurende al het fietsgeweld van de afgelopen weken had de kleuterdochter verschillende keren geroepen dat ze nu toch echt wilde leren fietsen. Eerder was dat ook wel eens een beetje aan de orde geweest, maar dat lukte nog niet zo. De kleuterdochter vond haar coole loopfiets* ook prima en toen haar echte fiets een lekke band kreeg belandde het ding in de schuur. Tot deze vakantiemaandag. De man had nog vrij, ik werkte alleen in de ochtend, de groepvierdochter had…
De blogfrequentie is al een tijdje wat lager. I know… Dat heeft van doen met druk, moe, andere prioriteiten en meer van die dingen. Het heeft ook te maken met het feit dat ik merk dat ik zo af en toe in herhaling val. Ik schreef inmiddels echt al heel veel stukjes namelijk. Het lijkt me wel aardig om nog wat meer te gaan schrijven over het leven als zuster of over dementie, maar ik ben nog aan het peinzen…
De eerste juli was het gister. Daarmee zitten we op de helft van 2021. Ik zou ook mijn verpleegkundig jubileum kunnen vieren. Maar ik wil toch schrijven over iets belangrijkers. Waar ik zelf eigenlijk beschamend weinig van afweet. Op mijn tijdlijn zag ik namelijk vanalles over Keti Koti. De naam deed me uiteraard meteen vermoeden dat het hier om een viering met een Surinaamse oorsprong gaat, maar dat was dan ook werkelijk alles wat ik kon verzinnen. Behoorlijk ‘white privileged’…