Het voelde nogal chaotisch in dat huishouden van ons op deze donderdagavond. Wellicht kwam het door de datum, 14 juillet, want er was sprake van Franse invloeden. Voor degenen die het niet weten, ik bedoel dat kan hè, het is Tour de France. En ik vind dat sinds een jaar of tien echt heerlijk om te bekijken. In het begin omdat ik bij het kijken naar wielrennen steevast in slaap viel, heerlijk dutte en dan bij de finale wakker werd.…
Dachten wij toch heel even een avond, en nu citeer ik een collega van de man, ‘bankzaken’ te kunnen doen. Na minstens een week met bezette avonden vond ik het ook wel weer eens tijd worden voor een avondje gezellig samen bankhangen. Helaas, helaas wierp een vies en vervelend klusje roet in het eten. Of om het iets toepasselijker te formuleren, hield het onze plannen tegen. Sinds een paar dagen liep onze gootsteen namelijk niet lekker door en toen ik…
Toen wij ruim 3,5 jaar geleden, vlak ná de zomer, in ons nieuwe nieuwbouwhuis gingen wonen, besloten we nog even te wachten met de aanschaf van raambekleding. We wonen toch voornamelijk op de eerste en tweede verdieping en op deze manier konden we mooi nog even doorsparen om het meteen goed aan te pakken. Een klein jaar later schaften wij voor alle ramen luxaflex én horren aan. Niets zo irritant als muggen in huis immers. Ideaal hoor, we kunnen de…
Eens in de zoveel tijd gaat er iets flink verkeerd. Dat zal er wel een beetje bijhoren vrees ik. En dus hadden we hier op donderdagochtend al voor acht uur (en ik sta dan nog uit) een incident dat overduidelijk in de categorie minder handig viel. De peuterzoon was rond een uur of half zeven wakker geworden, opzich een nette tijd voor zijn doen. Hij had het helaas wel onmiddellijk voor elkaar gekregen om zijn zusje wakker te maken. Dat…
Nadat we ’s middags lekker in de speeltuin speelden, vond de man bij thuiskomst dat er nog wel even een pakket naar het postkantoor gebracht kon worden. Project bed heeft iets meer voeten in aarde dan gedacht en er moeten, eigenlijk meteen, wat onderdelen omgewisseld worden. Dat er ergens in de verte wat onheilspellend gerommel klonk negeerden de dreumesdochter en ik maar even. Toen we een kwartier later weer naar huis gingen, besloot ik er toch maar wat extra tempo…
Zo af en vind ik mijzelf terug in een situatie waarbij ik dan denk ‘wat is er misgegaan?’ Zo ook op donderdagmiddag. Het geval wilde namelijk dat ik op de bank zat, en dat komt echt wel vaker voor hoor, met een ongekleed dreumesmeisje op mijn schoot. Slapend. En ik zat heel hard te hopen dat het pakket wat zou komen nog even op zich zou laten wachten. Superschattig hoor, daar niet van, maar in deze situatie waren echt wel…
Omdat we autoloos door het leven gaan, reizen wij betrekkelijk vaak met de trein. Zo vaak zelfs dat de peuterzoon, tot grote verbazing van medereizigers, de trein inmiddels wat saai vindt. Nu denk ik dat hij autorijden na een minuut of tien ook saai zou vinden, dus in die zin maakt trein of auto in ieder geval niet uit. Waar ik inmiddels wel over uit ben is dat de reclame van de NS (die met dat schattige jongetje die de…
Het gebeurt me niet heel vaak, maar de afgelopen dagen was ik toch echt gevloerd door het één of andere flauwe buikvirus. Vandaar ook de stilte hier op het blog. Het begon, hoe kan het ook anders, met de dreumesdochter die vlak voor het weekend een nachtelijke marathonspuugsessie hield. Op zondag was ik aan de beurt, ik voelde mij een spreekwoordelijke vaatdoek. Dit alles viel samen met het inwijden van hun nieuwe caravan door mijn ouders. Ze deden dit heel…
Een geliefde bezigheid van de dreumesdochter is het tevoorschijn halen van haar mini-pannen en die parkeren op de bank. Een speelgoedkeukentje zou ze wellicht erg leuk vinden maar dat neemt me voorlopig iets te veel ruimte in in onze bescheiden woonkamer. Ik heb er een soort van missie van gemaakt om de hoeveelheid speelgoed hier in huis enigszins binnen de perken te houden. En dat valt me eerlijk gezegd nog niet eens mee. Want er zijn echt heel veel dingen…
Vroeger, toen alles nog beter was, waren de meeste kinderen zo rond een jaar zindelijk zo heb ik mij wel eens laten vertellen. Nu vind ik een jaar wel heel vroeg om echt al zindelijk te zijn, maar dat kindjes vroeger eerder zindelijk waren dan nu is wel duidelijk. Ergens logisch, want als je iedere keer als je hebt geplast een drijfnat katoen ding om je billen hebt, wil je wel zindelijk worden. En als je als moeder als die…