De peuterdochter en ik moesten op missie. Haar broer en zus hadden vorige week in het kader van de vakantie een Lego setje gekregen en de peuterdochter koos een playmobil set uit. De betreffende keuze was niet meer in de winkel te vinden en werd dus online besteld. Helaas waren we op het moment van afleveren niet thuis en schijnbaar ook de buren niet. Vandaar dat het pakje werd afgeleverd bij een zogenaamd pickup point. Allemaal prima, behalve dat het…
Het liet even op zich wachten, maar de peuterdochter heeft ontdekt dat ze kan communiceren op andere manieren dan door te huilen of die te zeggen. En daarmee is weer eens een nieuwe fase aangebroken, zo leuk. Ze zegt iedere dag woordjes die ik nog niet eerder hoorde en maakt ook steeds efficiënter gebruik van haar communicatiemogelijkheden. Zo roept ze gewoon eet en dorst als ze iets wil eten of drinken. Door een specifiek kastje open te trekken kan ze…
‘Maandagavond heb ik nog wel een plekje’ zo appte Rene van HFDZK vorige week. Het zou wel weer uitdraaien op een wat strak schema, maar ik heb de kappersafspraak toch maar genoteerd. Zelfs op mijn werk kreeg ik commentaar dat mijn haar zo lang werd. En het steeds uit mijn ogen plukken van de lokken was ik ook wel zat. Nu ben ik niet direct fan van naar de kapper gaan. Niet dat ik het nou heel erg vind hoor,…
Geen blij verhaal, zeurblog of ingewikkelde opinie, maar gewoon een leuk plaatje. Gemaakt door mijn broer(tje)* op de dag van de Sinterklaasintocht bij hem thuis. Hij serveerde ook nog eens warme chocolademelk met slagroom en pepernoten. Wij waren dus buitengewoon content. Best leuk, om zelf eens met het hele spul op de foto te staan! * altijd belangrijk om dat tje te benadrukken
Het is ‘sterk in je werk week‘. Een initiatief van een heel aantal zorgorganisaties om hun medewerkers meer in hun kracht te zetten, zich bewust te maken van de noodzaak tot zelfzorg of na te laten denken over zelfontplooiing. Dat is wat ik er van begreep althans. In ieder geval een moment van aandacht voor de werknemer, dat kan ik uiteraard alleen maar van harte toejuichen. Alweer een paar maande geleden zag ik de aankondiging van de week voorbij komen…
Heb je wel eens dat een bepaald thema opeens consistent door je dagelijks leven blijft komen rollen? Iets waar je niet direct iets mee hebt, of misschien zelfs wel iets tegen hebt en wat dan opeens herhaaldelijk de kop op blijft steken. Ik heb dat dus de laatste tijd. En wel met het thema filmpjes. Laat ik even voorop stellen dat ik in de basis niet direct iets tegen filmpjes heb, het is alleen dat er een paar behoorlijk praktische…
Kijk opa en kleinzoon nou toch eens stralen. Werkelijk niets dan goede berichten uit Dalfsen. De groepdriezoon was lekker gaan slapen, at als een bouwvakker, oefende nog even met lezen (want dat moet van de juf) en was dolenthousiast over Dinoland. Ergens halverwege de ochtend kreeg ik een telefoontje van oma. Er moest écht even verteld worden dat ze een heuse kever (zo’n auto van Volkswagen, momenteel nogal in trek door de film van Herbie) hadden gezien. Vervolgens dus deze…
Als je eenmaal een beetje aan het Brabants gewend bent, ga je het steeds meer waarderen. Althans, ik dan. Vaak moet ik lachen om sommige uitdrukkingen en geregeld ben ik ook vertederd. Sommige dingen klinken gewoon zo lief. Zo zeggen mijn collega’s wel eens tegen me dat ik maar naar m’n mens moet gaan. En dan doelen ze op de man. Want als het over de levenspartner gaat is ‘menne mens’ (of een variatie daar op) een gangbare term. Ik…
De dreumesdochter heeft een nieuwe tas. Dat werd wel eens tijd, ze nam haar spullen naar Villa Yip nog altijd mee in een gekregen katoenen tas en dat is natuurlijk verre van cool. De tas met lieveheersbeestjespatroon en konijn er op was oorspronkelijk bedoeld voor de kleuterdochter. Vreemd genoeg belandde het ding per ongeluk bij de cadeautjesvoorraad en bij het bij elkaar rapen van de kleuterklasspullen constateerde ik dat hij toch wel wat kinderachtig was. Daarnaast kregen we intussen een…
Zo’n beetje een jaar geleden nam de toen nog babydochter haar intrek in de doek. Wat een uitkomst is dat toch, eindeloos heb ik haar gedragen en wat heeft ze heerlijk geslapen daar op mijn buik en rug. Naarmate ze wat groter werd, de slaapjes korter en wat makkelijker op de arm te dragen, werd de doek wat minder gebruikt. Als we onderweg gaan, zit ze er nog geregeld in hoor, maar er gaan ook dagen en soms zelfs weken…