Na een wat moeizame donderdag was de vrijdag een dag met een gouden randje. Het begon met een lekker ontbijt en nog een rondje zwemmen. De man wist een hotel voor de avond vast te leggen en vond ook nog een nieuwe route. We zouden ruim zeventig kilometer moeten fietsen, maar gezien het hoogteprofiel moest dat te doen zijn. We mochten namelijk zo’n beetje vijfhonderd meter naar beneden rollen. En dan is het opeens haalbaar om een gemiddelde van tegen…
Ons bonnefooi hotel van woensdag bleek een prima plek. Dichtbij een eetgelegenheid en een mooie kamer. De volgende ochtend was er tot vreugde van de dochters een lopend ontbijtbuffet en vertrokken we daarna om de dam en de zwijnen te gaan bekijken. De dames waren wederom onder de indruk, de dam ziet er net zo uit als in Frozen en voorziet de gehele omgeving van water. Vervolgens zagen we de zwijnen in hun kindergarten lekker chillen en werd er in…
De kleuterdochter vond dat we moesten zwemmen, de man en ik waren dat wel met haar eens en dus gingen we maar eens kijken of er wat te spetteren viel onderweg. De missie van de woensdag was om een start te maken met het afleggen van de zogenaamde Vennbahn. Oorspronkelijk was dit een spoorlijn die Aachen en Luxemburg verbonden. In de loop der tijd is het spoor in onbruik geraakt, maar het fietspad erlangs is populair en zeer de moeite…
We waren een heel eind gekomen met de inpakprocedure en uiteraard ging het op dinsdagochtend niet helemaal zo snel als gehoopt. Dat was niet erg. We zouden er toch wel komen. Uiteindelijk fietsten we om precies twaalf uur van huis en geraakten we om één uur in de trein. Veel fietsen in Nederlandse treinen blijft heel veel gedoe. Eigenlijk passen er maar twee fietsen op zo’n plek en om fietsen met bagage in de trein te hijsen is een beetje…
Als ik mensen vertel dat we op fietsvakantie gaan met drie kinderen, zijn de reacties geregeld verbaasd. En soms zelfs ronduit meewarig. Vaak zeg ik dan ook nog heel zen ‘de reis is de bestemming’ en ik meen dat dus oprecht. Tot ergens vorige week was het plan om op de maandag te gaan beginnen aan onze missie; van Linne naar Saarland. De man realiseerde zich echter dat ik het weekend nog mocht gaan werken en zei heel subtiel dat…
Nou we zijn er hoor, in Berlijn. Op zondag moet er gehold worden, maar als we dan toch zouden gaan konden we er net zo goed een iets uitgebreider uitje van maken. We overtuigden opa en oma een weekendje op te komen passen en vertrokken, nadat we het spul vrijdagochtend bij school hadden afgezet, met enige haast naar het station. We haalden netjes de trein die we moesten hebben, maar eenmaal in Duitsland ging het toch mis met de overstappen.…
Er was sprake van een bijzondere situatie. We hadden namelijk voor het derde weekend achter elkaar met het hele gezin een dag vrij in het weekend en het was ook, wederom, goed weer. De man zag zijn kans schoon, er kon gerend worden en hij bedacht dat we hem wel konden begeleiden. Hij kleedde het mooi in. Hij legde uit dat we een pannenkoekenpakket moesten gaan halen bij de molen aan de andere kant van Veldhoven en dat in dat…
Geheel toevallig kwam ik er woensdagavond achter dat het op donderdag zestien september fietsnaarjewerkdag is. De intentie van deze dag mag duidelijk zijn, men wil mensen graag bewegen, pun intended, zich per fiets naar het werk te begeven. Ietwat gewaagd in deze tijden van thuis werken, maar daarom mag je ook een rondje fietsen ter onderbreking van je thuiswerkdag. Ik was natuurlijk enthousiast over dit idee, niet in de laatste plaats omdat ik hier zonder enige vorm van moeite aan…
Gedurende al het fietsgeweld van de afgelopen weken had de kleuterdochter verschillende keren geroepen dat ze nu toch echt wilde leren fietsen. Eerder was dat ook wel eens een beetje aan de orde geweest, maar dat lukte nog niet zo. De kleuterdochter vond haar coole loopfiets* ook prima en toen haar echte fiets een lekke band kreeg belandde het ding in de schuur. Tot deze vakantiemaandag. De man had nog vrij, ik werkte alleen in de ochtend, de groepvierdochter had…
De wekker moest op zaterdagochtend wederom gezet worden. Om negen uur zou de koerier voor de deur van het hotel staan om onze spullen op te halen. Die moesten dan dus wel ingepakt zijn en klaar staan. Om kwart over acht ging de telefoon de Oekraïense chauffeur met zijn busje uit Polen ingehuurd via een Duits koeriersbedrijf klaar stond. De man ging snel naar beneden om de fietsen in te laden en ik ontfermde me over het inpakken. Daar ben…