Bianca

Gribus

De dag eindigde dinsdag en begon daarmee woensdag in Bacharach. Een allerlieflijkst plaatsje aan de Rijn waar we een hotel met een zwembad hadden gevonden. We aten er klassiek Duits, zwommen ‘s avonds en ‘s ochtends en rond twaalf uur vertrokken we voor de volgende etappe. We gingen eerst langs een heus kasteel, slot Rheinstein. Daar binnen geraken was met de Corona maatregelen even een toestand, maar zeker de moeite waard. We keken rustig rond, leerden vanalles en genoten ook…

0
Read More

Vakantie modus aan

Na drie dagen fietsen begin ik al lekker in de vakantie modus te komen. Eenmaal in het hotel val ik zo’n beetje met de kinderen mee in slaap. Dat is een goede zaak, want er moet uitgerust worden. Daarnaast ben ik inmiddels aan het worstelen met de verkoudheid die de klas van de kleuterdochter de afgelopen week bezighield. Er werd door veel kleuters gehoest, geproest en dientengevolge getest. Alles negatief gelukkig. Maar wel onhandig. De kleuterdochter is er vrijwel vanaf…

0
Read More

De crash

Spoiler: het liep goed af. De maandag werd een intensieve dag. We hadden een rustige ochtend en een lekker ontbijt in ons hotel op de berg en met twee nieuwe hotels geboekt een mooie route in het vizier. We daalden na het inpakken op ons gemakje af naar de Rijn en eenmaal daar verwonderde ik me weer eens over logistiek rond het fietsen hier in Duitsland. We zijn natuurlijk gruwelijk verwend als Nederlandse fietsers, want hoewel ik best wel eens…

0
Read More

Zo zijn we op pad

Zondagavond is het. Samen met de man zit ik op het kleine plaatsje bij ons hotel net ten zuiden van Bonn. De man en de oudste twee bezochten vandaag nog maar eens het StarWarsmuseum, we fietsen een stukje, we namen de trein, beklommen een berg en nu kijken we uit over het Rijndal. Dat zorgt voor het opborrelen van herinneringen, want de man en ik fietsten al eens in deze regio. Een jaar of vijftien geleden ging onze allereerste serieuze…

0
Read More

Negen en stoer

Er was van alles aan de hand op de vierentwintigste juli. Het was de eerste dag van de zomervakantie, de eerste dag van onze eigen vakantie én, niet onbelangrijk, de verjaardag van de groepvijf(!)zoon. We hebben een tamelijk ambitieus plan voor onze eigenlijk net iets te korte vakantie. We willen in de twee weken die we hebben Neurenberg bereiken en daar ook nog iets kunnen bekijken. Vandaar dat het van belang was om ook echt meteen zaterdag te gaan vertrekken.…

0
Read More

Overspoeld

Het water op de foto hier boven mag er rustig uit zien, dat gold bepaald niet voor de enorme plons water die de afgelopen dagen huishield in Duitsland, België en Limburg. Wat een ravage werd er aangericht, en wat een leed ook daar in Duitsland en België. Ik hoop dat we als Nederland hulp aanbieden aan de zuider- en oosterburen. Acuut, maar wellicht ook op termijn. Dat lijkt me wel van toepassing, niet in de laatste plaats omdat men in…

0
Read More

The battle

De blogfrequentie is al een tijdje wat lager. I know… Dat heeft van doen met druk, moe, andere prioriteiten en meer van die dingen. Het heeft ook te maken met het feit dat ik merk dat ik zo af en toe in herhaling val. Ik schreef inmiddels echt al heel veel stukjes namelijk. Het lijkt me wel aardig om nog wat meer te gaan schrijven over het leven als zuster of over dementie, maar ik ben nog aan het peinzen…

0
Read More

Archeoloog spelen

Ruim drie jaar geleden brachten we al eens een bezoek aan het huis van Hilde bij het station van Castricum, dat was destijds erg leuk en vandaar dat we vonden dat we dat nog wel eens konden doen. Vooral toen we erachter kwamen dat men de boel daar wat veranderd had. Afgelopen zondag hadden we na een feestje ter eten van het jubileum van mijn ouders op zaterdag niet bijzonder veel te doen en konden we ons voornemen in de…

0
Read More

A year of nursing

Acht juli is het. En daarmee op de dag af een jaar geleden dat ik mijn diploma geheel in Corona stijl mocht gaan ondertekenen bij het Summa college. Een week eerder had ik formeel mijn contract als verpleegkundige gekregen en deze handtekening was de kers op de taart. Dat het alweer een jaar geleden is… Het voelt ergens als gister dat ik in het regime van school en opdrachten en werkprocessen en competenties en leerdoelen en weet ik wat nog…

0
Read More

De oudste…

De man stuurde me een plaatje van de groepvierzoon die onderweg naar opa en oma zijn zusjes even was ontvlucht. Want zo af en toe wordt ie helemaal gestoord van de twee meisjes. Dat zal wel het lot van de oudste zijn. Zijn behoeften qua spelen en rust en privacy zijn inmiddels wat anders dan die van de meisjes en dat wil nog wel eens botsen. Tegelijkertijd zitten wij als ouders misschien wel iets minder fanatiek op het gedrag van…

0
Read More