De man was op pad met de peuterdochter toen hij een nogal verontwaardigde DIENSTMEDEDELING stuurde. Hij was inmiddels in winkel nummer drie en al weer een tijdje van huis toen hij samen met de peuterdochter LEGO-kastelen van Elsa en Anna stond te bewonderen*. Het lag dus wel in de lijn der verwachting dat er een keet geplast moest worden. Vandaar dat de man naar een medewerker van de Bart Smitwinkel waar ze waren ging en vroeg of zijn tweeënhalfjarige dochter…
In het kader van de wet van Murphy, of gewoon van klein onderhoud zo je wilt, dat hoort er op zich ook gewoon bij, keek de man vandaag eens naar het lampje van onze magnetron. Dat ding gaf er een paar weken geleden al de brui aan, maar blijkt niet erg essentieel bij magnetrongebruik. Typisch zo’n klusje dat blijft liggen dus. Zelf had ik al eens schaapachtig in de magnetron staan turen, maar ik had echt geen idee waar het…
Op deze doodgewone woensdag stond ik zo tegen etenstijd met een peuter op mijn rug en een baby in de buik het eten voor te bereiden. In feite ‘dubbeldragend’ dus. Nu wordt er in draagland met die term doorgaans gerefereerd aan het dragen van twee allebei reeds geboren kinderen, maar ik vond het toch wel een aardige gedachte. Omdat ik me niet zo goed kan voorstellen dat ik daadwerkelijk dubbel ga dragen als het babymeisje geboren is, leek het me…
Vorig jaar schreef ik al over kerstversiering en mijn antipathie daartegen. Ik overwoog een heel gezellig kerststalletje aan te schaffen, maar heb dat uiteindelijk niet gedaan. Dit jaar kwam zo vlak nadat de goedheiligman weer was teruggekeerd richting Spanje (of de zakken richting zolder zo je wilt) wederom het moment: doen we het of doen we het niet? De kleuterzoon kwam eind vorige week bijzonder enthousiast thuis, hij had op school een kerstboom in elkaar gezet. Minder enthousiast was hij…
Beetje een suf onderwerp wellicht, maar ik wil het er toch eens over hebben. Soms vraag ik me af of we in ons huishouden niet een wat vreemde relatie hebben met die dingen. Aan het eind van de dag vind ik doorgaans tenminste twee, ook vaak vier en soms zes sokken in de woonkamer. Tel daar bij op dat de man zijn sokken altijd los mee naar beneden heeft en ik ’s morgens met regelmaat terug naar boven moet om…
De man zit sinds een tijdje, op mijn advies, bij een atletiekclub. Hardlopen doet ie al een aantal jaar en bepaald niet onverdienstelijk, maar hij riep ook altijd dat hij sneller wilde. Dan helpt het wel om daar gericht op te gaan trainen en een loopclub kan daar prima bij helpen. Het bleek een goede zet, want de man gaat nu twee keer in de week met veel plezier hollen bij GVAC en volgens mij boekt hij wel vooruitgang. Zo…
Wat er precies aan de hand is weet ik niet, maar het lijkt er op dat het universum het voorzien heeft op onze verslavingen. Misschien staan de sterren scheef ofzo, heeft er een aura een verkeerde kleur of is er iets mis met mijn karma. In ieder geval gaan er de laatste veel tijd dingen kapot. Van die dingen die in theorie niet cruciaal om te overleven maar in de praktijk toch wel soort van noodzakelijk zijn. Het begon laatst…
Bladerend door de Allehande kwam ik laatst een recept tegen met bloemkoolrijst. Bloemkoolwat? Inderdaad bloemkoolrijst. Het concept courghetti (slierten van courgette) kende ik al wel, maar een groente-alternatief voor rijst was nog nieuw voor mij. Ik was geboeid, niet alleen door het concept, maar vooral ook door het woord. Bloemkoolrijst. Enerzijds klinkt het voor geen meter, maar anderzijds werd ik er bijzonder nieuwsgierig van. In de supermarkt ontdekte ik trouwens dat er ook zoiets als broccolirijst is, maar dat intrigeert…
Het was zo’n dag waarop ik mezelf weer eens hartelijk uitgelachen heb. Het was namelijk zo dat er een mevrouw van de kraamzorg langs kwam voor een intake. Ergens zou je denken dat dat bij het derde kind niet meer zo nodig is, maar ik hou nogal van variatie en dus is dit wederom een andere organisatie. Het is ook rijkelijk vroeg om de intake al te hebben, ik bedoel, als ons meisje nu geboren zou worden is ze in…
Laatst hoorde ik opeens ‘kei-leuk’ uit de kamer komen. Ik moest even goed kijken of er misschien onverwachts gezelschap was, maar het bleek niet het geval. De uitroep was toch echt uit de mond van de kleuterzoon komen rollen. Onze kinderen mogen dan kleine Eindhovenaartjes zijn, tot op heden was daar qua taalgebruik en uitspraak weinig van te merken. De man en ik spreken vast geen perfect abn, maar het locale taalgebruik en de bijbehorende tongval hebben we ook zeker…