Na een zeer rustige kerst begon het bij de man toch te kriebelen en haalde hij een plan wat al drie jaar in de koelkast lag tevoorschijn. Hij wilde namelijk graag een oliebollentour door Eindhoven doen.
Waar de inspiratie precies vandaan komt, is me eerlijk gezegd niet geheel duidelijk, maar hij bedacht dat er van oliebollenkraam naar oliebollenkraam moest worden gefietst. En dat tien keer. Hij had het allemaal uitstekend voorbereid en precies uitgezocht hoe er gefietst moest worden.
Vandaar dat we, na enig overreden van de groepvierdochter, vrijdagmiddag de fiets bestegen en op pad gingen. Na zo’n beetje een kilometer mochten we alweer afstappen want daar was de eerste oliebollenkraam. Er werd een zogenaamde Dubaibol geproefd en daarna snel weer door.
Er blijken best veel van die oliebollenkramen in Eindhoven want om de paar kilometer moest er worden afgestapt. Er werden wat verschillende oliebollen geproefd en vooral ook verdeeld. Want ieder kwartier zo’n ding naar binnen stoppen is echt wat te gortig. Hoewel met name de groepzevendochter daar toch anders over leek te denken.
We hebben met zijn allen zes kramen bereikt en stonden toen inmiddels bij winkelcentrum Woensel. De groepvierdochter was toen zo koud en klaar dat we besloten op te splitsen. De mannen gingen verder richting Ikea en het vliegveld, wij van de vrouwen gingen rechtstreeks naar huis.
De groepachtzoon at een record aan oliebollen en smokkelde bij Ikea, hij koos voor een hotdog.
Zelf diende ik een verzoek in, het concept oliebollentocht vond ik echt leuk, maar fietsen door het drukke Eindhoven eigenlijk echt niet. De man is daarom nu aan het broeden op een tocht langs de zeven (of acht) zaligheden. Dat lijkt mij dan een mooie missie voor volgend jaar.