Terwijl de man liet weten dat het totaal aantal kilometers met nog zo’n twintig kilometer te gaan op ruim 850 staat, roept mijn horloge al een paar dagen dat er een decline in mijn activiteitniveau is. Het is spijtig.
Om toch nog iets te doen, wandelden de groepvierdochter en ik op zondagmiddag even het bos in voor een rondje-gezondje zoals de schoonvader dat zo mooi noemt. Overigens onder protest van de groepvierdochter, die vond het niet zo nodig.
Ik kan het bos in de zomer wel waarderen. We vonden eindeloos bramen en struinden op ons gemakje van de ene naar de andere struik. Net snoepjes zo vond de groepvierdochter, en ik ben dat wel met haar eens.
Het krioelt in het bos ook van de beesten die je door de begroeiing echt niet gaat zien. Ergens is dat dan ook wel goed, want de groepvierdochter zou geen stap meer zetten, maar ik zou het wel leuk vinden om een ree tegen te komen.
We blijven hier nog een paar dagen terwijl de rest van de familie daar in Billund de boel onveilig maakt. Vrijdag vindt dan als het goed is eindelijk de hereniging plaats én moeten we gaan kijken hoe de handel van Schiphol naar Eindhoven komt.