De man, de bijnapuberzoon en de groepzevendochter fietsen inmiddels langs de Waddeneilanden. Zij gaan naar Legoland, zoveel is wel duidelijk. De groepvierdochter mocht met een vriendin van mij en haar gezin mee naar de Efteling. Zij ging een topdag hebben, dat stond ook vast.

Met het bezoek aan het ziekenhuis wat op woensdag gepland stond, moest ook meer duidelijk worden. Ergens hadden we de hoop dat de groepvierdochter en ik misschien wel naar Billund zouden kunnen gaan om daar toch van Legoland te kunnen gaan genieten met het hele gezin.

Nadat mijn arm werd uitgepakt en wederom uitgebreid op de foto werd gezet, kwam er goed nieuws. Die breuk in de mijn elleboog staat netjes recht en de verwachting is dat er volgende week al begonnen kan worden met mobiliseren. Mijn pols en duim zijn flink gekneusd maar er is niets kapot.

De andere kant is dat men mij volgende week graag op de poli terug wil zien en dat het gewoon echt niet zo verstandig is om in de tussentijd vanalles met die arm te ondernemen. Tot zover de hoop op een tripje Legoland…

Hoewel ik blij ben dat er verder niet al te veel bijzonders is met mijn arm, is het toch ook wel een beetje een streep door de rekening. Als pleister op de wonde (of gips om een arm) heeft de schoonvader Hotel Dalfsen weer geopend. Daar gaan we één dezer dagen maar gebruik van maken.

De man suggereerde intussen dat ik maar weer eens een boek moest gaan lezen. Dat is zeker geen slecht idee en ik sta derhalve open voor goede-boeken-tips.