Beeing around

Het was mooi gepland, al zeg ik het zelf. Deze week rondde ik het studeren af, vervolgens nog een paar dagen werken en dan op vakantie. Dus bestond de afgelopen week uit veel feestjes vieren, ik heb werkelijk iedereen die het horen wilde jubelend verteld dat ik geslaagd ben, uit afronden en overdragen en heel voorzichtig ook al uit voorbereiden.

Er werd veel was gedraaid, alle strijk werd weggewerkt en de man stuurde eindeloos lijstjes met dingen die mee moesten of moesten gebeuren. Op woensdag haalden we de bijnapuberzoon en groepvierdochter op uit Dalfsen en daarbij namen we vast een goed deel van de kampeerspullen mee naar de schoonvader.

We vertrekken namelijk zondag vanuit Dalfsen en met de schoonvader voor de eerste etappe richting Legoland. Het zwaartepunt van de voorbereiding lag daarmee toch op zaterdag. Het is de ergste dag van het jaar aldus de man, ongeplande narigheid/verdrietigheden buiten beschouwing gelaten. En in alle eerlijkheid vind ik het inpakken, de boel netjes achterlaten en vertrekken ook een beproeving voor de relatie.

De voorbereiding voor een gewone vakantie is al ingewikkeld, maar zo’n fietstrip is wat mij betreft nog een overtreffende trap. We hebben veel tassen, veel benodigdheden en alleen al bedenken wat waar moet is een kunst. Nu we niet fietsend vertrokken was er ook niet echt overzicht en ik ben dan ook erg benieuwd wat we vergeten zijn. Hopelijk is het niet al te essentieel.

Zondag vertrekken we dan echt. Het zevende fietsavontuur alweer met ons gezin. Ik heb er zin in!