World Mental Health day viel, naar ik aanneem geheel toevallig op een schooldag van ons tweedejaars viossen. Het ging nog even door met het toeval, want aan het einde van de lesdag stond er de zogenaamde coachles gepland.
In een soort van mentorgroepje is er dan ruimte voor intervisie, uitwisseling of eigenlijk dat waar de situatie om vraagt. Nu was het al weer even geleden dat we in deze setting bij elkaar waren én wordt de laatste weken geheel duidelijk wat er allemaal van ons verwacht wordt het komende jaar.
Er moet nog een berg werk verzet worden en hoe dat allemaal moet gaan gebeuren zag niemand echt helemaal goed voor zich. Aan de andere kant is er inmiddels wel een duidelijke stip op de horizon, want aan het einde van het schooljaar komt het diploma in zicht.
Het leidde tot bepaald gemengde gevoelens bij één van mijn klasgenootjes. ‘Eigenlijk is dit mensenmishandeling’ verzuchtte ze een beetje vertwijfeld. Om twee zinnen later te zeggen ‘maar ik vind het wel superleuk!’ Ze besloot haar relaas met de conclusie dat de opleiding tot verpleegkundig specialist echt een cadeautje is. Een heel zwaar cadeautje.
Die opvatting lijkt alle kanten op te schieten en toch kan ik me er goed in vinden. Ik heb iedere week wel een moment waarop ik mezelf bijna moet knijpen; wat heb ik een toffe baan en wat is het geweldig dat ik deze kans krijg. Er zijn ook vrij geregeld momenten waarop ik me afvraag waar ik in hemelsnaam aan begon.
Het is fijn om het daar dan in zo’n coachles over te hebben, immers, gedeelde smart is halve smart. En op deze manier kunnen we elkaar een beetje ondersteunen bij het op peil houden van de mental health.
Gelachen werd er trouwens ook op de schooldag. Op de foto ziet u twee klasgenoten bij de praktijkles buikonderzoek. Ze probeerden iets zinnigs te maken van mijn ge-zebra-streepte buik. Tijdens het percuteren* in een iets te luidruchtig lokaal bogen ze zeer eensgezind voorover om het geluid te kunnen horen. Daar moest ik dan weer zo om lachen dat ze het hele percuteren überhaupt niet meer konden horen.
* dat is een ingewikkeld woord voor bekloppen, waarbij het de bedoeling is dat je dingen kunt opmaken uit het geluid dat er bij het kloppen wordt gemaakt