Na de rustige woensdag stonden we vanochtend allemaal weer betrekkelijk vroeg bij het ontbijt en trok iedereen per taxi of openbaar vervoer Toronto en omgeving in naar allerlei ziekenhuizen, eerstelijnspraktijken en nursinghomes.
Nadat ik op dinsdag bij een family healthcare facility was, mocht ik vandaag naar een nursing home, of long stay care zoals men hier ook wel zegt. Ik was daar erg benieuwd naar, want dat is natuurlijk precies de setting waar ik daadwerkelijk in werk.
Samen met een klasgenoot bracht een taxi ons naar Bloomington cove van Sienna living, op zo’n beetje een half uur rijden van ons hotel. Daar werden we bijzonder hartelijk ontvangen door nurse practitioner Catherine die ons de hele dag werkelijk alles vertelde over wat we zagen en waar we naar vroegen.
Het was bijzonder om zo een kijkje te krijgen in een setting die ik maar al te goed ken. Binnen deze locatie woonden uitsluitend mensen met dementie en daar gaat mijn zorghart inmiddels echt wat sneller van kloppen.
We zagen overeenkomsten en zeker ook verschillen. We kijken in Nederland echt anders naar wat een vrijheidsbeperkende maatregel is en wanneer die wordt ingezet bijvoorbeeld. Enerzijds was men er trots op dat er nauwelijks riemen en bedhekken zijn, anderzijds zagen we veel mensen in een gekantelde rolstoel zitten.
Ook opvallend was dat er veel gebruik werd gemaakt van papieren dossiers en dat privacy een minder groot issue lijkt te zijn. Daar tegenover stond dat er op locatie röntgenfoto’s konden worden gemaakt.
We spraken over advanced care planning, administratieve lasten, het tekort aan personeel en vonden ook binnen die onderwerpen overeenkomsten en verschillen.
Ontzettend leuk om te zien en te bespreken en ook heel tof om zorgverleners met het hart op de juiste plaats aan t werk te zien. Het bezoek was daarnaast goed voor mijn zelfvertrouwen want ik had het idee dat ik er vrij moeiteloos zou kunnen beginnen. Heb ik toch wat opgestoken het afgelopen jaar.
Tegen drie uur stond volgens afspraak de taxi weer voor de deur en zo waren we weer bijtijds terug bij het hotel. We dronken nog een kop koffie en vervolgens deed ik mijn best om te chillaxen.
Helaas was het vergeefse moeite, toen we rond zeven uur op het punt van vertrek stonden om te gaan eten ging mijn lampje wederom volledig uit. Tot mijn frustratie heb ik het afsluitende diner geskipt. Om toch nog een beetje actie te hebben ging ergens rond half tien het brandalarm af. Dat werd een berg traplopen, want ik slaap op verdieping tien. Gelukkig geen groot gevaar en een half uurtje later zat ik weer in mijn kamer.
Vrijdag wordt de allerlaatste dag van de trip en vrijdagavond laat vliegen we dan weer terug naar Amsterdam.