Anderhalve week geleden is het, dat onze wereld abrupt stil kwam te staan. We brachten bijna de hele week door in Dalfsen. Waar het zo vertrouwd is maar toch ook helemaal anders.
We haalden herinneringen op, zochten een mooie plek uit voor Hannah op een prachtige natuurbegraafplaats, we herdachten haar met familie en vrienden en brachten haar op een stralende dag naar de bloeiende heide.
Er kwamen veel reacties, er was veel schrik en verdriet maar er waren ook mooie verhalen. Over Mozambique, zorg en kunst. Verschillende mensen kwamen me vertellen hoe trots Hannah was op haar (schoon/klein)kinderen en hoeveel liefde en samenhorigheid het gezin nu uitstraalde.
Na de uitvaart op maandag aten we nog bij Ben in Dalfsen en vervolgens kwam het rare moment dat we allemaal weer huiswaarts gingen. Want met veel gepiep en gekraak ging het leven zich toch weer in beweging zetten.
Onze kids sloten op dinsdag aan bij de kindervakantieweek bij ons in de wijk. De eerste dag misten ze, maar ze werden fantastisch opgevangen en hadden nog twee fijne dagen.
De man en ik begonnen aan het opruimen van de vakantiezooi, want die lag nog gewoon te wachten en op donderdag is de man zelfs weer naar zijn werk gegaan. Ikzelf trouwens ook, maar alleen voor een kop koffie en om de collega’s te zien.
Het toeval wil namelijk dat juist deze zaterdag mijn studietrip naar Toronto begint. Een trip die ik sowieso spannend vond, want een week alles achter laten is toch best een ding, maar gezien de omstandigheden is spannend een understatement geworden.
Eigenlijk wil ik nu helemaal niet weg, maar ik weet ook dat ik spijt ga krijgen als haren op mijn hoofd als ik niet ga. De man zei vorige week al dat het avontuur gewoon door moest gaan en hoewel de kids het er best een beetje moeilijk mee hebben vond de groepzevenzoon dat ik toch maar moest gaan genieten.
Dat ga ik dus maar proberen. Sterker nog, het zal ook heus gaan lukken. Dat neemt echter niet weg dat ik echt nog wel een traan ga laten en de vertrekzaterdag wordt gewoon een lastige.
Het volgende blog komt ofwel uit de lucht, ofwel uit Toronto!
View Comments (2)
Succes in Toronto. Probeer er ook van te genieten. Gaat je zeker lukken. Prachtig om te zien hoe goed jullie omgaan met dit grote verdriet. Mooi gezinnetje heb je♥️
Hey Bianca,
Dat liep anders, zo te lezen. Wat een achtbaan! Ik hoor graag hoe het met je gaat als je terug bent.
Voor nu: een hele goede reis en een onvergetelijke ervaring gewenst!
Groetjes van Willeke