Na een prima nachtje op het stilste plekje van Walcheren, zo omschreef Staatsbosbeheer beheer het althans, hadden we een interessant ontbijt. De voorraad was wat uitgeput en derhalve werden het restjes.
Een beetje brood, wat druiven, wat zelfgeplukte bramen, chocola en de groepzevenzoon overweegt de combinatie van Tucjes met chocopasta te patenteren. Opzich prima, maar we namen ons toch voor om onderweg een uitsmijter te gaan scoren.
De route was werkelijk een feestje. De eerste twintig kilometer kregen we gratis; met wind mee over de Oosterscheldekering. Het was heerlijk, in het zonnetje, met een goed uitzicht en de wind in de rug.
Aan de overkant vonden we al vrij snel een paviljoen waar de geplande uitsmijter genuttigd kon worden en vervolgens doken de man en kids nog even de zee in. Ik kan er dan wel van genieten dat ik niet het water in hoef en de foto’s mag maken.
Rond een uur of drie ging het weer verder over een werkelijk prachtige route door de duinen. Wat een fietspaden zeg. Vlak voordat we het volgende Deltawerk op gingen kwamen we langs een stukje met wat pittige duinbeklimmingen en de groepzesdochter verlegde nog een grens toen ze een afdaling toch wel erg spannend vond.
Toen dus de Brouwersdam en op naar camping Centerparcs. We hadden geen idee dat dat bestond, maar het blijkt echt zo te zijn. We slapen op een trekkersveldje op een camping onderdeel van Centerparcs. Dus u begrijpt, er kon gezwommen en wederom lieten man en kids die kans niet liggen.
Intussen bouwde ik op mijn gemak een tent, deed boodschappen, hield meeuwen van het lijf (ze azen op de boodschappen), kookte pasta en toen de hele handel tegen half tien eindelijk terug kwam, ging de pasta er zeer vlot in.
Een heerlijke dag zo!