Hoewel we heerlijk sliepen bij camping de Wachtsluis en het er werkelijk tiptop in orde was, was deze plaats toch iets te massaal voor ons. De kids speelden er lekker en we douchten er fijn, maar het was ook fijn om weer verder te gaan.
Toen we na een lekker ontbijt eenmaal klaar waren voor vertrek brak de hemel werkelijk open. We stelden ons vertrek daarom een kwartiertje uit en gingen op pad richting Breskens. De man spoorde ons op het laatst nog even aan en zo haalden we op het nippertje de boot naar Walcheren.
Daar was het weer inmiddels opgeklaard en waren de fietspaden ontzettend druk. Hier en daar leverde het wat irritatie op moet ik bekennen. Toen een dame met haar jonge dochter zonder te kijken doodleuk de doorgaande weg opstapte en vervolgens tegen mij zei dat voetgangers altijd voorrang hebben, ging mijn licht echt een beetje uit. Overigens heb ik er maar niet op gereageerd.
Misschien had ons karma nadien de verkeerde kleur want op de plek waar we wilden gaan eten waren we te vroeg en ernaast was ook niets wegens personeelsgebrek. De man vond daarop een pizzeria in Vrouwenpolder en daar hebben we werkelijk prima gegeten.
Het was nadien nog vijf kilometer naar de natuurcamping bij het Veerse meer maar we liepen wat vertraging op toen we onderweg twee heren met een fiets in een greppel zagen stuntelen.
We hielpen beide heren en hun vehikel uit de sloot weer de dijk op, maar helaas bleek één van hen gewond te zijn. Ik deed mijn best op de eerste hulp en de man op de logistiek. Vervolgens ging ik met de kids vast vooruit terwijl de man hun fietsen thuisbezorgde en mee op de ambulance wachtte.
Best een avontuur en zeker voor ons jongste gupje een beetje spannend. Maar ja, ik hoop altijd maar dat iemand ons ook helpt als dat nodig is. Hopelijk heeft het ons karma dan nu ook weer wat opgepoetst.