Het was lekker slapen in het hotel in Leuven, het ontbijt was er ook prima, buffetten worden doorgaans erg gewaardeerd door de kids én het zag er voor de gein eens uit alsof het goed weer was.
Na wat moeizaam uitchecken zaten we al voor de middag op de fiets en dat is voor ons doen tamelijk bijzonder. Het is altijd een hele klus om alles en iedereen weer netjes op de fiets te krijgen en laten we niet vergeten dat het ook gewoon vakantie is.
De man had een prachtige route uitgestippeld die grotendeels langs de zogenaamde kunststedenroute loopt. We fietsten het grootste deel van de dag langs het water. Daar konden we extra lang van genieten want de wind tegen die we hadden was straf te noemen.
Mij hoor je daar overigens niet over klagen want het was ook droog en zo af en toe was zelfs de zon te zien. Samen met een heerlijk uitzicht over al dat water, had ik het werkelijk prima voor elkaar. De groepzesdochter blijkt een talent voor tegenwind te hebben en fietste iedereen er lachend uit.
De man had een prachtige kampeerplek gevonden vlak voorbij Mechelen en zo tegen een uur of vier arriveerden we in een oude (lees achthonderd jaar oud) abdij. Het blijkt een heerlijke kampeer plaats die we delen met een aantal andere fietsers.
Terwijl ik tenten opzette en slaapplaatsen maakte, deed de man boodschappen en scharrelden de kids wat rond over het terrein. Met de boodschappen produceerde ik pasta carbonara. Een pak penne blijkt net niet in onze campingpan te passen.
Desondanks werd er goed gegeten en nadien was het al snel tijd om de tent in te duiken. Heerlijk!
Bovenste foto: proost! Met op de achtergrond de tenten.