Beeing around

Zo af en toe zetten we in de ouderenzorg een zogenaamd tent- of Poseybed in. Dat klinkt misschien gezellig, en dat kan het vast zijn, maar het is ook bepaald een heftig middel. Zo’n bed bestaat namelijk uit een bed (ja echt) met daaroverheen een soort tent die van buitenaf wordt afgesloten. Eenmaal in zo’n bed, kun je er dus niet meer zonder hulp uit.

Omdat ik benieuwd was waar de naam Posey vandaan kwam, ging ik eens Googlen. Al vrij snel vond ik uit dat Posey simpelweg een merknaam is van producten gericht op ‘falls prevention, restraint and restraint alternative’. Restraint dus, wat zich laat vertalen als beperking. Op de website zijn ook plaatjes te vinden van de zogenaamde Zweedse band.

De beslissing om zo’n tentbed in te zetten is er één die bij de medisch behandelaar ligt en die niet licht genomen wordt. Het is immers nogal wat om iemand op die manier op te sluiten. Vooral ook omdat de persoon in kwestie doorgaans niet wilsbekwaam is en er over hem of haar besloten wordt.

De reden om iemand in een dergelijk bed te leggen is in het verpleeghuis meestal dementie, grote (nachtelijke) onrust en een flink valgevaar. Mensen kunnen, door de dementie, geen rust vinden met als gevolg vaak uitputting en daaruit volgend welhaast een valgarantie.

Omdat de inzet van een tentbed zo’n heftige maatregel is, worden er eerst allerlei andere dingen geprobeerd om iemand een veilige nachtrust te laten hebben. Als laatste redmiddel komt het dan uiteindelijk wel eens voor dat het tentbed wordt geprobeerd.

Als dat aan de orde is, komt de wet zorg en dwang om de hoek kijken. Die wet schrijft voor dat het inzetten van dergelijke middelen zeer zorgvuldig overwogen dient te worden, dat die overweging netjes wordt vastgelegd en ook getoetst door onafhankelijke zorgverleners. Én dat er regelmatig wordt geëvalueerd of de inzet van het middel al heroverwogen kan worden.

Beroepsgedeformeerd als ik ben, was ik wat verbaasd toen de kleuterdochter haar bed transformeerde tot een tentbed. Ze hing allerlei doeken en dekens op en maakte er een knus plekje van. Ik ging even naast haar liggen en wilde al bijna beginnen aan een soort officieuze registratie.

Dat was het moment dat ik erachter kwam dat het wel iets heeft, zo’n tentje om je heen. Het voelt lekker veilig en geborgen en het houdt prikkels echt wel een beetje buiten. Prima scenario als je wilt gaan slapen lijkt me zo.

Al met al geen WZD-registratie voor de kleuterdochter. Ze kan natuurlijk ook nog prima zelfstandig uit deze tent komen. En het meest gevaarlijke wat er kan gebeuren is dat er een hydrofiel naar beneden valt. Dat is nog wel te overzien.

Afbeelding: zoek de kleuter 💕