De groepvijfdochter vraagt al sinds het begin van het schooljaar zo af en toe wanneer Sinterklaas nou eindelijk komt en de laatste weken heeft ze geloof ik aan weinig anders gedacht dan het Sinterklaasfeest. Best opmerkelijk want we vertelden haar afgelopen zomer bewust hoe de vork in de steel zit omdat ze er zo ontzettend van in de ban raakte de afgelopen jaren.
Ik had gehoopt dat ze de hele toestand een klein beetje los zou laten maar die missie is jammerlijk gefaald. Ze heeft de hele week van sinterklaasjournaal naar sinterklaasjournaal geleefd en deed gister allerlei klusjes zodat ze geld kon verdienen voor sinterklaashamsters (gewoon bij Albert Heijn) voor zichzelf en haar zusje.
Toen het de pakjesboot gezonken bleek*, was ik toch blij dat ze wist hoe het echt in elkaar zat, want daardoor begreep ze dat het hele feest sowieso wel door zou gaan. Maar ze was er toch wat zenuwachtig door. Ze lijkt nu in een soort twilightzone tussen geloven en niet geloven te zitten.
De groepzeszoon, de man en ik beschouwen het soms wat verbaasd. Ergens tijdens het kijken van de intocht checkte ik even voorzichtig of ze het nog wel wist. ‘Ja hoor’ reageerde ze, ‘maar ik wil het eigenlijk niet binnen laten komen’ en ze stuiterde weer vrolijk verder.
Bijzonder wel, zo vind ik. Ze weet het, maar wil het niet weten. De groepzeszoon is inmiddels zo ver dat hij het leuk vindt om te helpen met de cadeautjes en het vullen van de schoenen en de kleuterdochter is iets relaxter in haar beleving.
De goedheiligman is weer in het land en dus konden we aan de slag met het schoenzetten. We waren redelijk voorbereid, want er zijn schoencadeautjes in huis, ik had alleen even niet aan het paard gedacht. Gelukkig is de groepvijfdochter niet voor één gat te vangen. Ze typte even een brief. Hopelijk neemt ie daar genoegen mee.
* mag ik daarbij dan even zeggen dat ik het echt een gemiste kans vindt dat het alternatieve vervoer een vliegtuig was? Ik bedoel, ze hadden het hele gezelschap net zo goed in een trein kunnen zetten. En dan kun je zeggen dat het toch allemaal nep was en we de wereldproblemen niet op onze kinderen moeten projecteren, maar het had zo makkelijk anders gekund. Waarom dan zo?