Eigenlijk zou ik een keer iets moeten doen met een nieuwe profielfoto bedacht ik me laatst. Maar ja, tegen plaatjes van mooie verpleegkundige mannen kan ik toch niet op, dus maak ik er maar gewoon gebruik van. Met dank aan Pexels…
Anyway, ik wilde maar weer eens iets schrijven over de vios, en realiseerde me daarbij dat alleen dat woord al verduidelijking behoeft. Als je er op googelt vind je dingen over allerlei clubs en als ik het goed zag zelfs over auto’s. De zoekterm ‘wat is een vios’ werkt gelukkig wel.
Vios staat dus voor verpleegkundige in opleiding tot specialist. En die titel is zo’n beetje in lijn met bijvoorbeeld de aios (arts in opleiding tot specialist) zoals je die in de medische wereld vaker ziet. Buiten die medische wereld volstrekt onbekend, maar dat mag de pret niet drukken.
Inmiddels ben ik ruim twee maanden druk met die opleiding en ook al weer een maand daadwerkelijk in praktijk bezig met het leerproces. Heel langzaam begin ik zo’n beetje te snappen hoe de opleiding in elkaar steekt en wat er de komende twee jaar moet gebeuren.
Ook begin ik heel soms voorzichtig anders te denken. Want ik betrapte me er geregeld op dat ik dacht ‘bel maar een dokter’ als er een vraag werd gesteld en de bedoeling is toch echt wel dat ik eerst nog drie stappen verder denk voor ik die dokter bel voor supervisie over mijn eigen bevindingen.
We hebben inmiddels van alles geleerd over longen en kno en tot mijn eigen verbazing kijk ik erg uit naar volgende blokken. Ik vind het heel tof om dat wat ik leer in de praktijk te kunnen doen en kan eigenlijk niet wachten om het plaatje compleet te kunnen maken.
Dat wordt geduld oefenen, want alles tegelijk leren gaat nu eenmaal niet. Maar het is prettig te merken dat ik ieder geval lekker gemotiveerd ben. Het is me vervolgens ook echt opgevallen dat de kloof tussen theorie en praktijk aanzienlijk is. In het verpleeghuis is bijvoorbeeld geen sprake van een prachtig gestructureerd gesprek met een zorgvrager namelijk, maar vaak wel van flink wat voorkennis.
Al met al bevalt het vios-schap me uitstekend. Er is nog heel veel te doen, twee jaar is misschien zelfs wel wat kort voor de berg werk, maar desondanks ga ik er heel blij mee verder.