Beeing around

De afgelopen tijd verzin ik steeds allerlei metaforen voor de situatie waar ik me in bevind. Zo aan het eind van de fietsvakantie, dat voelt als een eeuwigheid geleden trouwens, merkte ik dat dat ik het gevoel had aan de voet van een berg te staan. Waar ik tegenop ging wandelen.

Eenmaal begonnen met werk en opleiding bleek dat gevoel een aardige voorspelling, ik ging inderdaad de inspanning leveren van omhoog lopen. Ik werk namelijk in de rol van hbo-verpleegkundige en ben tegelijkertijd begonnen aan de opleiding tot verpleegkundig specialist.

Dat is een ongelukkige situatie en ook een tijdelijke trouwens. Het is namelijk helemaal niet te combineren. Het verpleegkundige werk is bepaald geen sinecure en zeker in de tijden van personeelskrapte en vakantietijd gewoon loeidruk.

De Advanced Nursing Practice master is sowieso een opleiding om serieus te nemen en door het wat late instromen had ik een beetje een valse start. Dat lost zich allemaal wel op, maar het vraagt wat extra energie.

Vandaar dat de afgelopen weken hectisch waren, en dan vooral in mijn hoofd. Ik hinkel een beetje tussen mijn oude rol en nieuwe rol terwijl ik tegelijkertijd nog niet goed weet hoe dat er uit gaat zien. Tussen de bedrijven door doe ik een poging dingen te lezen uit de mega stapel boeken die ik inmiddels heb en luister ik naar zoveel mogelijk longen.

Dat laatste leerden we namelijk en de opdracht was om het zoveel mogelijk te oefenen. Het kan echt prima op de PG, de meeste mensen vinden het erg leuk, zo’n studerende zuster.

Nog een paar weken te gaan en dan kan ik me in ieder geval écht gaan focussen op het worden van verpleegkundig specialist. Tot die tijd watertrappel ik nog maar een beetje door om zo goed en kwaad als het gaat mijn hoofd boven water te houden.

Tussendoor ga ik ook gewoon genieten van de bewoners en niet te vergeten de collega’s op de PG. Want die ga ik straks natuurlijk missen.