Dat de terugreis noordwaarts vanuit Duitsland ging, was bepaald niet zonder reden. De man spendeerde al een aantal maanden geleden zonder overdrijven zeker een halve dag aan het uitzoeken hoe we per trein naar huis konden gaan.
Ik denk oprecht dat hij daarmee inmiddels beter op de hoogte is van de (on)mogelijkheden van het reizen per spoor, al dan niet met fiets, in de internationale gevallen, dan veel mensen van NS international. Zijn conclusie was dat de mogelijkheden in Duitsland het best zijn én dat je vooral ook ruim op tijd moet zijn met het reserveren van de treinplek.
Daarmee moesten we op vrijdag om kwart over twee de trein in Karlsruhe halen want zowel de fiets- als zitplaatsen waren specifiek voor ons gereserveerd. In theorie moesten we dan om één uur de trein in Offenburg hebben, mijn gemoedsrust drukte door dat we om twaalf uur al gingen.
Ik was er blij mee, in de regionale trein die we hadden waren de plekken niet te reserveren en we waren bepaald niet de enigen die met fiets in de trein wilden. We kwamen desondanks keurig op tijd in Karlsruhe en de rij voor de lift van het perron af kostte ons zeker een kwartier.
De trein die we toen hadden bracht ons helemaal naar Düsseldorf. Het was dus een gedoe geweest met reserveren, maar het werkte helemaal zoals het moest. We hadden onze eigen plekken en ondanks de drukte en dankzij een spelletje gingen de drie uur snel voorbij.
De trein van Düsseldorf naar Venlo en daarna van Venlo naar Eindhoven waren weer lastiger. Dankzij de hulp van de Duitse conducteur die de reizigers zeer resoluut van de fietsplekken verjoeg en bij het uitstappen ook ruimte creëerde, belandden we in Nederland. Eenmaal in Eindhoven waren we dan zelf maar wat lomp om uit de trein te kunnen geraken.
De groepvierdochter was er niet over uit ‘je leert toch al bij de kleuters dat je niet voor mag dringen’ vroeg ze wat vertwijfeld. Helaas schijnen mensen dat direct te vergeten zodra er treinen in de buurt komen.
Genoeg geklaagd, we kwamen zonder al te veel moeilijkheden thuis en daar ging het om. Op het station bestelden we vast een pizza en tegen de tijd dat we bijna thuis waren werd ik gebeld door de bezorger die zich afvroeg waarom er niemand open deed. Bij thuiskomst stond de pizza dus klaar en die aten we voor de tv op.
Deze huismus is weer blij om in het eigen bed te slapen.