Het was wel even schakelen om op de maandagochtend weer aan de slag te gaan. Niet dat de vakantie afgelopen is, maar we moesten weer op pad. En dus ging om acht uur de wekker en begonnen de man en ik weer druk te doen over het inpakken van al die fietstassen.
Dit tot ongenoegen van alledrie onze kinderen. Die hadden nog wel een week in het huisje willen blijven maar gezien de nogal bizarre prijzen daarvan, zat dat er niet in al zouden we het willen.
Er werd dus hard ingepakt en ik zal bekennen dat ik niet al te gelukkig werd toen ik mijn fietskleding tevoorschijn haalde. Die stonk namelijk omdat ik te lui was geweest om met handwas aan de gang te gaan. Gelukkig gingen we eerst nog zwemmen en kon ik nog wachten met spul aantrekken.
We pakten dus in, ontbeten wat provisorisch en doken het zwembad weer in. Dat kost uiteraard een berg tijd, maar het was ook gewoon zonde om het niet te doen want wat werd er genoten van het zwemmen.
Na het zwemmen was er uiteraard honger en we besloten maar eens klassiek fastfood te eten. De keten heet quick, maar had beter slow kunnen heten aldus de groepvierdochter. Dat mocht de pret niet drukken en aangezien de man zich nog even bezighield met de route maakte het ook niet uit.
Een kleine veertig kilometer moest er worden afgelegd naar Haselbourg. Een leuke route met het venijn in de staart want toen moesten we toch echt omhoog. De groepvijfzoon, groepvierdochter en ik hebben zitten vloeken terwijl de man lekker in zijn element was. We kwamen allemaal heelhuids boven en hebben een simpel maar prima hotel.
Tijdens ons zelf in elkaar geflanste diner zagen we de zon achter een berg verdwijnen. Wat wil een mens nog meer.
Op de foto ziet u de kleuterdochter die het allemaal maar vermoeiend vindt. Ik vind het op mijn beurt nogal knap dat ze zo kan slapen.