Ziet u dat onwijs leuke mannetje op de verder technisch nogal beroerde foto? Dat geval wordt op deze mooie zondag tien (10!). Onvoorstelbaar eigenlijk dat het nu dus tien jaar geleden is dat de man en ik voor het eerst vader en moeder werden.

Aan de ene kant voelt het als een eeuwigheid en aan de andere kant ook juist helemaal niet. Want ik weet echt nog als de dag van gister dat ons kleine, toch best grote, ventje geboren werd. Maar ten opzichte van toen is nu wel echt alles totaal anders.

Tien jaar, een tiener zo je wilt. Ik heb dat even opgezocht en volgens Wikipedia worden sinds het einde van de twintigste eeuw kinderen vanaf tien jaar zo genoemd. Met het woord tiener wordt echter van oudsher ook gedoeld op pubers.

Ik denk daarom dat ik het woord tiener toch niet zo van toepassing vind op onze tienjarige. Want hoewel het natuurlijk volgende week opeens anders kan zijn is puberen gewoon nog niet van toepassing op dit kind.

Hij droomt, hij dwarrelt, hij speelt. Hij is super gevoelig voor sfeer en het gemoed van anderen en is tegelijkertijd heerlijk zichzelf. Het schoolsysteem is bepaald niet voor hem gemaakt en hij maakt zich soms grote zorgen om de wereld. Hij heeft een creatieve en verfrissende kijk op alles wat hij tegenkomt en kan zich heerlijk verliezen in onderwerpen die hij interessant vindt.

U leest het vast, ik ben beretrots op mijn oudste. En ik kan niet wachten om te zien wat het komende jaar weer zal gaan brengen.