Er is sprake van een blogcrisis. Dat klinkt heel dramatisch, maar het is denk ik niet zo erg. Misschien is het zelfs wel verfrissend. Het is wellicht opgevallen dat het nogal stil was hier.

Dat kwam deels door de meivakantie, we hadden met het hele gezin vrij en het leek me wel eens goed om het stukjes tikken even helemaal los te laten. In de weken ervoor had ik toch al weinig inspiratie en dus was het een mooi moment voor een pauze.

Zo tegen het eind van de vakantie, die overigens heerlijk was, keerde de blogenergie en inspiratie niet terug. Sterker nog, ik constateerde dat ik naarmate ik rustiger deed, er steeds minder zin kwam. Ik had eindeloos kunnen schrijven over Donald Duck, achtbanen en meer van dat soort zaken, en ook over de zorg is altijd iets te zeggen, maar ik vond het wel even goed.

Vandaar toch de term blogcrisis. Nu ik een kleine maand ‘offline’ was, merkte ik toch ook wel dat ik het mis. Het ordenen van gedachten, de interactie, het hopelijk hier en daar wat inspireren leveren me energie op. Ik vind het gewoon leuk.

De andere kant is dat ik zelf soms wat focus mis in mijn eigen gezwets. Wat wil ik nou? Schrijven over het moederschap, over de zorg, een combinatie daarvan? Of gewoon over wat er voorbij komt? En stel dat ik dan focus aanbreng en me bijvoorbeeld richt op de zorg. Daar kan ik veel over schrijven, maar moet ik het dan niet wat professioneler aanpakken?

Twijfels, twijfels. Ik wil dus wel door. Maar hoe precies weet ik even niet. Graag jullie input!