De hoofdstad van Toscane en de renaissance bleek de bestemming van de reis die op zichzelf al een bestemming was. Het slapen in de trein werd met groot gejuich ontvangen. En toegegeven, het is toch een tof idee dat je al slapend naar je bestemming wordt gebracht.
Alweer volgens plan ging om half zes de wekker en tuften wij rond half zeven het station van Florence binnen. We namen nog een trein richting het centrum en kwamen tegen acht uur bij het hotel wat de man voor ons verblijf boekte.*
Daar konden we gelukkig ook al in en zo kwamen we even rustig bij van het vroege opstaan en haalde wat achterstallige hygiënische werkzaamheden in. Het duurde niet te lang, want de eerste toeristische attractie stond op de agenda. We beklommen namelijk de campanile di Giotto, een grote, bepaald iconische klokkentoren.
Verder keken we natuurlijk rond in Florence, aten en dronken wat en bekeken nog wat meer artistieke hoogtepunten. Want daar zijn er nogal wat van zeg. Je kunt welhaast niet om je heen kijken zonder een mooi beeld of plein of afbeelding te zien en sowieso is de gehele bouwstijl en kleur van de stad heerlijk om tussen te banjeren. Keerzijde daarvan is dat het zelfs bij miezerweer in Coronatijd druk is met toeristen maar dat mag de pret zeker niet drukken.
Wederom een heerlijke dag die voor de man en kids ook nog eindigde in het hotelzwembad. Wat wil een mens nog meer.
Het is dan misschien aardig om na het schetsen van al deze perfectie ook een andere realiteit uit de doeken te doen. Want na een heel romantische maar slechte nacht in de slaaptrein en een dag met meer mensen om me heen dan mij lief was, constateerde ik halverwege de middag dat ik compleet overprikkeld was. Hoe leuk alles ook is, dat gebeurt toch gewoon.
En dus ging de man zwemmen met de kids, klaagde ik tegen een paar dames over mijn overprikkelde hoofd (dank voor het luisteren), deed wat boodschappen als een kluizenaar** en zorgde voor een saai avondprogramma. Want als ik hier niet even van bijkom, ga ik daar echt nog dagen last van hebben en dat is zonde.
Na een paar uur rustig aan en ook nog een douchesessie ben ik weer in een wat relaxtere toestand. Dat is fijn en nodig. Ik ben benieuwd naar de dag van morgen!
* De man houdt trouwens zelf ook weer een reisverslag bij, met daarin veel leukere reisdetails dan ik hier opschrijf. La dolce Italia is hier te volgen via trackmytour.
** Met mondmasker, capuchon en fijne muziek in de koptelefoon lukte het me vrij aardig om Florence even buiten te houden terwijl ik op mijn gemak zocht naar avondeten.