Wanneer noem je iets een traditie? Hoe vaak komt het tijdens onze reizen niet voor, dat we zeggen: “Hier zouden we nog eens naartoe moeten gaan?” Het is nog nooit gebeurd – zelfs twee jaar achter elkaar naar hetzelfde land kan ik mij niet heugen.
Wanneer al het coronagedoe het toelaat, vertrekken wij zondag aanstaande voor de derde keer op mysteryweekend (correctie, ‘mysterytrip,’ want dit keer een week). Het format is zo simpel: ik bedenk, regel en geniet van de voorpret, en de vrouw en kids volgen in het kielzog. Langzaamaan worden de mysteries langer en krijgen de kids een grotere rol in ‘de weg vinden.’ Het routeboek wordt voorbereid and I’m around when needed.
Al met al; in 2016 voeren we per schip naar Newcastle upon Tyne* terwijl we in 2019 naar Bruxelles treinden. Waar de reis in 2022 naartoe gaat is – u raadt het al – een mysterie. Misschien een keer met de auto?
Dus volgden er de afgelopen weken al drie en een halve hint;** de groepvijfzoon kreeg een trekkingrugzak (zouden we dan gaan backpacken), en dinsdag kon de grootste aanwijzing in elkaar worden gezet:
Zondagochtend coronatests doen en dan start het avontuur op… dat lezen jullie dan! 😁
* Nadat we toen dus naar Newcastle gingen, begon onze fietsvakantie ‘Cycling Left’ door Engeland–Schotland–Ierland ook in Newcastle, voeren met hetzelfde schip (met de fietsen aan boord) en waren in datzelfde jaar dus twee keer in Newcastle upon Tyne.
** Op Facebook postte ik een computergraphics van Bad Batch terwijl de groepvijfzoon LEGO-de. Hint. De halve is een easter egg en vindt u hier.
View Comments (0)