Vorig jaar beloofden we de kinderen op vijf december dat we pakjes Pasen zouden vieren. Met Pasen zaten we helaas voor het tweede jaar thuis en zijn we de hele pakjes toestand van schrik vergeten. Toen duidelijk werd dat ons Sinterklaasfeest dit jaar wederom niet normaal gevierd zou kunnen worden, besloot de man het anders aan te pakken.
Werk gaat tegenwoordig nogal vaak via teams en afgelopen voorjaar deed hij daarnaast ook hele trainingen voor het beeldscherm. Een digitale versie van het sinterklaasfeest moet dan toch ook geen probleem zijn.
Er werden dus gewoon lootjes getrokken, cadeautjes gekocht en gedichten geschreven door de gehele familie. Op zaterdag namen de man en de groepvijfzoon de pakjes mee in de trein en gingen op sinterkoeriermissie. Aan het eind van de dag kwamen ze weer terug met andere pakjes en hadden ze alle cadeaus op de juiste bestemmingen afgeleverd.
Op zondagochtend ging de man nog even rennen en bij terugkomst ben ik nog gaan sporten. Tegen een uur of vier werden de laatste cadeaus aan onze kant nog ingepakt en werd een digitale verbinding met Houten en Dalfsen tot stand gebracht.
Opeens waren overal pakjes en kon het grote uitpakken beginnen. De gedichten waren mooi, de pakjes leuk en het snoepgoed lekker. De groepvierdochter en de kleuterdochter, die de laatste ‘gelovenden’ zijn, genoten van het feest en leken het volstrekt normaal te vinden.
Het was daarmee een aardig alternatief voor het echte sinterklaasfeest. We hadden een gezellige middag en iedereen was blij met zijn of haar cadeautjes. Laten we hopen dat we volgend jaar weer gewoon bij elkaar kunnen komen!