We zijn op de Merefelt, en binnen Oktober, veel bezig met sterven. Logisch, we zijn een organisatie waar gezorgd wordt voor mensen in de laatste fase van hun leven. Sterven hoort daar simpelweg bij.
Er gebeurde nu echter iets wat de dagelijkse zorg rond het sterven in een heel ander perspectief zette. Wat eigenlijk álles in een heel ander perspectief zette. Één van de collega’s, die bijzonder goed was in de zorg rond het sterven, stierf zelf.
Dan zou ik nu van alles kunnen schrijven over dat andere perspectief. Of over het plukken van de dag, maar eigenlijk heb ik gewoon geen woorden. En misschien is dat ook wel goed.
Dat deze zuster een geliefde was, werd vandaag prachtig duidelijk toen ze onderweg naar haar laatste rustplaats langs de Merefelt reed. Er waren veel collega’s en het applaus in de stilte getuigde van veel respect en een groot gemis.
Want wat een gemis. In eerste plaats voor familie en allen die haar dierbaar waren. En voor de directe collega’s op de afdeling waar ze werkte, voor Merefelt en voor Oktober.
Dag collega, dag Zuster.
2 comments
Wat een gemis van een geweldige vrouw en moeder! 😭
Een groot gemis aller eerst voor alle voor wie zij dierbaar is en bij wie zij in het hart zit…..en met hoe ik haar ken zijn dat heel veel mensen……en een groot gemis voor Oktober Merefelt…….en ook al zal het leeg of koud voelen…….de warmte en haar liefde zal zo voelbaar blijven….haar blauwprint heeft zij hierin zeker achter gelaten…….ik wens iedereen waarbij zij in het hart zit heel veel kracht en hopelijk kunnen jullie voelen dat jr omringt blijft door liefde💚