Beeing around

Ergens afgelopen week opende het achtuurjournaal met de verpleeghuizen. Dat is nooit een goed teken, en inderdaad de Corona cijfers in de verpleeghuizen zijn weer eens verontrustend. Ook bleek dat de sterfte ondanks de vaccinaties bijna net zo hoog was als in de eerdere besmettingsgolven.

Een droevige toestand dus. En het werd nog erger, want het item sloot af met de constatering dat we, wederom, rijkelijk laat waren met met een vaccinatieronde. Daarop werd ik weer een beetje blijer, want in mijn organisatie werd onder andere door ondergetekende al heel hard gewerkt om de bewoners die dat wilden een boostervaccinatie te geven. En we hadden dat vorige week al netjes voor elkaar.

De volgende vraag was wanneer het personeel dan aan de beurt zou zijn. Als we het virus minder makkelijk verspreiden voorkomt dat immers besmettingen. En omdat de vaccins wel op voorraad waren waren maar de GGD het daadwerkelijk prikken nog niet rond kreeg besloot mijn werkgever in samenwerking met twee andere organisaties zelf te gaan vaccineren.

Ik kan daar écht blij van worden. Lekker pro-actief, dit moet gebeuren en we gaan het fixen. En die samenwerking met andere organisaties is nog een extra bonus. Hoe tof is het dat een heel aantal zorgvragers hier in zuidoost brabant nu eerder beschermd zijn door deze actie?!*

Zo had ik op vrijdagochtend een boosterdate. De locaties op fietsafstand waren niet meer beschikbaar toen ik me inschreef en gelukkig vond ik een collega (met een auto) die op zo’n beetje dezelfde tijd als ik in Hapert haar vaccinatie mocht halen.

Ik had al vernomen dat één van de voorzitters van de raad van bestuur persoonlijk zou vaccineren, dus ik had een duidelijke missie: een foto van de vaccinatie. Dat moest toch kunnen lukken.

Want ook dit vind ik weer tof. Onze voorzitter had ook gewoon het nette pak aan kunnen houden en een kopje koffie komen drinken. Maar in plaats daarvan ging de zorgpolo aan en pakte ze haar oude functie als verpleegkundige weer even op. Dan heb je het echt gesnapt wat mij betreft.

Om na al deze lofzang toch ook een verbeterpunt te hebben besloten mijn collega (en fotograaf) en ik dat de entourage wel iets sfeervoller had gekund. Een kerstborrel 2.0** had best georganiseerd kunnen worden tijdens het kwartier wachten na de prik.

Dus mocht er nog een keer een prikronde georganiseerd moeten worden, en dat zou me helaas niets verbazen, dan kunnen we er wellicht meteen een soort thema feestje van maken. Uiteraard met afstand en maatregelen, maar toch.

Al met al ben ik nu ‘boosted Bianca’ (die kreet heb ik ook al niet zelf bedacht) en ik ben er blij mee. Ik hoop dat we er wat golven nieuwe besmettingen bij onze mensjes mee kunnen besparen.

*Even een politiek correcte disclaimer; het mag duidelijk zijn dat ik in deze voor vaccineren ben. Ik ben echter niet voor verplicht vaccineren en hoop dat iedereen zijn/haar eigen zorgvuldige afweging maakt.

** de credits voor deze term gaan naar Sigrid, die dus niet voor niets sociaal agoog is.