Life is what happens to you, while you’re busy making other plans
John Lennon
Laten we maar zeggen dat ik een levendige dag had. Heel even was er vandeweek sprake van dat ik de zaterdag thuis zou kunnen blijven, maar al snel bleek dat ijdele hoop. Niet zo erg, ik had me toch al ingesteld op gaan werken.
De dag begon vroeg en volgens plan. Dat bleef zo tot halverwege de ochtend en vanaf dat moment constateerde ik maar weer eens dat dementie gekke dingen doet met mensen. Ik werd gebeld door een collega die met haar handen in haar haar zat. Één van haar zorgvragers liet zich steeds op de grond vallen.
Nu is dat voor gezonde mensen en bijvoorbeeld flexibele kinderen niet zo’n probleem. Oudere mensen, en zeker met een ziektebeeld als dementie zijn helaas een stuk breekbaarder. En breken is dan weer echt geen goed idee in het kader van de eerder beschreven cascade breakdown.
Ik ben maar eens naast de betreffende zorgvrager op de grond gaan zitten. Om een praatje te maken, te vragen of ik kon helpen en om in te schatten of er iets onderliggends aan de hand was. Wie weet heeft iemand iets waardoor een delier is ontstaan, of is er een andere fysieke oorzaak. Objectieve metingen wezen daar niet echt op en gelukkig werd er later weer wat gekalmeerd.
Terug naar de afdeling waar ik zelf stond. Daar bleek dat een van mijn zorgvragers vrij effectief had gepoogd een zwembad te creëren. De douche was aangezet en door een bepaald onhandig aangelegde badkamer kon een complete kamer onderlopen. Het opruimen leverde mij en mijn collega de workout van de dag op.
Na afloop van de dienst bouwde ik een afschaalmomentje in. Even buiten zitten en niets doen bleek een uitstekend idee. Ik ging in chille toestand naar huis. Dat duurde een tijdje voort tot ik bericht kreeg dat de planning van zondag in de war gooide.
Een zeker virus doet weer zijn intrede en trok een streep door mijn ‘neem-je-kids-mee-naar-het-werk-dag’ idee van zondag. Er stond expliciet beschreven dat dat niet de bedoeling was en daarnaast beloofde de dienst drukker te worden dan handig met een stel kids om je heen.
Opeens zocht ik daarom oppas voor de zondagochtend. Bepaald geen gemakkelijke opgave. Er was een semi-oplossing toen een heel lieve collega belde. Ze wilde mijn dienst wel overnemen. Ik had haar niet zo durven vragen omdat ik dacht dat ze een veel belangrijker bezigheid had, maar toen ze het aanbood kon ik geen nee zeggen.
Het weekend ziet er dus compleet anders uit dan ik van tevoren had voorzien. Never a dull moment, zullen we maar zeggen. Lekker levendig ook.