Vier mailtjes kreeg ik vandaag van basisschool de St@rtbaan. Drie van drie verschillende juffen en één van de directeur. Hun vakantie is dus al voorbij. Er moet worden gedacht aan gymtassen, gymschoenen en er moeten foto’s komen van de belevenissen in de vakantie. Dat is te overzien, dus ik verwacht dat mijn kids redelijk beslagen ten ijs zullen komen.
De mail van de directeur bewaar ik nog even voor het weekend maar toch luidden deze berichten het einde van de vakantie definitief in. Nog één dag en één weekend te gaan en dan mag iedereen aantreden in een nieuwe klas.
De groepvijfzoon baalt daarvan, die heeft liever altijd vakantie. De groepvierdochter kan niet wachten, die miste school al na twee dagen vakantie. De kleuterdochter zit daar wat tussenin, ze vindt het leuk om haar nieuwe juf en vriendinnetjes weer te zien, maar dat ze dingen moet is eigenlijk niets voor haar.
Zelf kan ik het wel waarderen dat alles weer begint, hoewel ik het rustig aan doen op mijn niet-werkdagen wel zal missen. Sinds we terug kwamen uit Duitsland hebben de man en gewoon gewerkt en daarmee was de vakantie dit jaar anders dan eerdere jaren. Toen hadden we namelijk juist het laatste stukje vrij.
De schok van weer in het ritme moeten zal daarmee dit jaar minder groot zijn. Door al het werk en bso was ik al gewend aan het vullen van broodtrommels en de kids aan betrekkelijk vroeg op pad moeten.
Zoals altijd heb ik het idee dat alledrie te kids zowel fysiek als mentaal erg gegroeid zijn. Ik zou me bijna afvragen wat er zou gebeuren als het altijd vakantie was want de grootste sprongen maken ze volgens mij in de vakanties.
Al dat gegroei zal wel weer leiden tot een nieuwe dynamiek. En alleen de schoolrun wordt al anders met ons ik-wil-zelf-fietsende kleutermeisje.
Kom er dus maar in schooljaar 2021-2022. Ik zet in op een rustig voortkabbelend jaar. Lijkt me heerlijk.