Als je werkt in een verpleeghuis gaat het ‘here to help’* in de basis altijd wel op denk ik. Het hele bestaansrecht van zo’n organisatie is immers in beginsel helpen. En als je daar niet van bent, heb je in een verpleeghuis vrij weinig te zoeken, je bent immers linksom of rechtsom altijd wel aan het helpen en het betaalt ook al niet fantastisch.

Desondanks had ik de hulp die nu langskwam echt niet zien komen en daarom was ze des te welkomer.

Het is dus vakantietijd. En er is sprake van een hoog ziekteverzuim. Anderhalf jaar werken op het scherpst van de snede heeft er gewoon hard ingehakt. Gevolg daarvan is dat mijn eigen afdeling tijdelijk sloot en ik donderdagochtend op een voor mij nieuwe afdeling aan de slag mocht.

Toen er zo rond tien over zeven nog geen collega was verschenen belde ik maar eens naar een andere collega met de vraag of de andere dienst wellicht later begon. Dat bleek niet het geval, er zat gewoon een flink gat in het rooster wat aan de aandacht ontglipt was.

Met een zeer onrustige dame op de achtergrond en een zo langzamerhand wakker wordende, totaal vreemde afdeling om me heen, brak het zweet me toen wel even uit. Toen ik bijgekomen was van de schrik bedachten we een plan van aanpak en schakelden hulplijnen in. Verre van ideaal, maar met wat flexibiliteit en hulp van collega’s is het gelukt om iedereen te wassen, strijken, te voorzien van pillen en een natje en een droogje.

Daarmee was de ochtend bijna voorbij en werd het tijd om na te de denken over de rest van de dag. Op dat moment kwam er een manager binnengestapt met in haar kielzog de helft van de raad van bestuur**. Of we nog wat hulp konden gebruiken.

Zo’n aanbod sloeg ik uiteraard niet af en zo werd één van mijn onrustige mensjes bijna twee uur lang begeleid door een lid van de raad van bestuur. Dat gebeurt toch niet zo vaak. Supergelukkig waren mijn collega op de afdeling en ik er mee, want de extra handen zorgden ervoor dat de rust op de afdeling zo goed mogelijk bewaard kon blijven en u zult begrijpen dat dat van grote waarde is gezien onze doelgroep.

Hoewel ik donderdagochtend ongelukkig was met de verrassing waar ik voor stond, was ik onder de indruk van de flexibiliteit van mijn inspringende collega’s en kan ik niet anders zeggen dat onze raad van bestuur gewoon stijl heeft. Het ‘wij zijn er voor je’ wat ze stellen, blijkt bepaald geen loze kreet.

Tof om te ervaren!

* Een gezellige selfie op anderhalve meter werkt natuurlijk niet echt, dus maar even een pexels plaatje

** sinds een klein jaar heeft Oktober een zogenaamd tweekoppig bestuur