Als ik nou een wat vaag plaatje van de man en mijzelf op die fiets bij die, compenseert dat misschien een beetje voor de absoluut totaal passieve vakantiedag die wij meemaakten, bedacht ik. Het activiteitenniveau opendeden dinsdag was zo laag, dat ik me er bijna een beetje voor schaamde.
Bijna dan… Want het lijkt me dat er niemand mee geholpen is, als ik dat ga zitten doen. En ik had ook een excuus, zo vond ik. In het kader van het grote personeelsgebrek in de zorg loste ik een nachtdienst op. Door die zelf te gaan doen dus. Ik had op maandagavond netjes wat voorgeslapen maar desondanks viel het doorhalen van de nacht me toch zwaarder dan dat het vijftien jaar geleden deed.
Derhalve dook ik dinsdagochtend mijn bed in, ging de man aan het werk en vermaakten de kids zich met beeldschermen. Het was vervolgens na twaalven toen ik mijn ogen weer fatsoenlijk open deed en vierkante ogen bij het nageslacht probeerde de voorkomen.
Ik heb ons toen maar eens van tosti’s voorzien en bedacht dat het wel aardig zou zijn om even naar buiten te gaan. Het park was wel een idee. En vooral de dames waren dat met me eens. Gezien de grijze toestand buiten keek ik even op de buienradar en de moed zonk me in de schoenen.
Alleen maar regen. Nu weet ik heus dat we niet van suiker zijn enzo, maar daar had ik gewoon geen zin in. En aangezien er lekker gespeeld werd, ben ik maar gewoon op de bank geploft. Ik zocht nog een stapel papier uit, moedigde wat aan om te lezen en faciliteerde wat knutselprojecten, maar daar is het dan toch ook echt bij gebleven.
Om één van de projecten moest ik trouwens wel weer lachen. De groepvierdochter bedacht dat ze een ring ging maken. Uiteraard wilde de kleuterdochter ook mee doen en met de superleuke washi tape van Esther maakten we ringen. Er werd ook nog een doosje bij gemaakt en de meisjes waren zeer content. Heerlijk creatief, die twee.
Nadien was zelfs het avondeten lam, ik had een restje Chinees wat alleen opgewarmd hoefde te worden. Hopelijk zijn ze bij de Sportstuif morgen een beetje actiever.