Gedurende al het fietsgeweld van de afgelopen weken had de kleuterdochter verschillende keren geroepen dat ze nu toch echt wilde leren fietsen. Eerder was dat ook wel eens een beetje aan de orde geweest, maar dat lukte nog niet zo. De kleuterdochter vond haar coole loopfiets* ook prima en toen haar echte fiets een lekke band kreeg belandde het ding in de schuur.
Tot deze vakantiemaandag. De man had nog vrij, ik werkte alleen in de ochtend, de groepvierdochter had Pokemon Go ontdekt en de man wilde de groepvijfzoon het concept geocachen uitleggen. De kleuterdochter wilde dus graag fietsen en zo hadden we het ideale recept voor een wandeling in het park.
Dat de kleuterdochter motorisch bepaald klaar was om te gaan fietsen was wel duidelijk. Op de genoemde loopfiets scheurde ze als een malle, qua evenwicht zat het dus wel goed. Daarnaast kent het kind geen angst en is lekker koppig. Maar dat ze het zo snel door zou hebben, verbaasde me toch wel wat.
Meteen bij het wegrijden werd duidelijk dat ze wel kon trappen en sturen tegelijk. Ook hoefde ik haar niet eens heel stevig vast te houden en vooral te corrigeren. Halverwege ons parkavontuur parkeerden we de fiets even om hem later weer op te halen.
Tegen de tijd dat we thuis waren kon het kind dus fietsen. Gewoon los. Met opstappen heeft ze nog wat hulp nodig, stoppen is al geen punt meer. Het staat zelfs op film, want de man had bij het laatste rondje zijn handen niet meer vol aan het vasthouden van ons meisje.
Apetrots is ze. En ze wil eigenlijk de hele dag fietsen nu. Ze maakte al plannen voor boodschappentripjes. Toen ik vertelde dat ze morgen best in de binnentuin mag fietsen begonnen haar ogen te glimmen.
Apetrots ben ik ook natuurlijk. En vooral genoot ik van haar plezier en euforie. Daarnaast heb ik wat gemengde gevoelens, want wat gaat ze hard opeens. Zelf fietsen, da’s toch iets meer loslaten dan ik in gedachten had, want waar de andere twee de bakfiets altijd wel relaxed vonden, wil dit figuur dus nu echt zelf fietsen. Waarschijnlijk het liefst altijd.
Dat vindt mijn moederhart best een beetje spannend. Maar het gaat vast goedkomen!
* We hebben de wishbonebike nu over. Hij is flink gebruikt, en het is logischerwijs het model van zeker acht jaar geleden. Hij doet het echter prima, de man fixte voor de laatste rondje gebruik nog een mankementje. Roep maar bij interesse!