Er was van alles aan de hand op de vierentwintigste juli. Het was de eerste dag van de zomervakantie, de eerste dag van onze eigen vakantie én, niet onbelangrijk, de verjaardag van de groepvijf(!)zoon.
We hebben een tamelijk ambitieus plan voor onze eigenlijk net iets te korte vakantie. We willen in de twee weken die we hebben Neurenberg bereiken en daar ook nog iets kunnen bekijken. Vandaar dat het van belang was om ook echt meteen zaterdag te gaan vertrekken.
Alleen waren de man en ik de afgelopen week ook druk met werk en de laatste schoolweek en daardoor was het niet helemaal gelukt met alle voorbereidingen. Het daadwerkelijke pakken moest op zaterdag nog gebeuren en u zult begrijpen dat dat met zo’n fietsvakantie nog een hele toestand is.
We gingen daardoor later weg dan we hadden bedacht en nog altijd net niet optimaal voorbereid. In de trein van Eindhoven naar Sevenum maakte de man nog snel even de te fietsen route en eenmaal op de bestemming zocht ik nog een pinautomaat op. Het daadwerkelijke fietsen begon derhalve in de namiddag.
Dat verliep, of verreed zo je wilt, voorspoedig. De stromende regen die we in Eindhoven hadden was gestopt en we waren al snel lekker op weg. De man had een specifieke plek voor het eten uitgezocht, maar daar bleek men om vijf uur de deuren te sluiten en dat hadden we niet gehaald.
Door dus. Met de belofte aan de kinderen dat we uit zouden kijken naar eten. In het eerste het beste iets grotere dorp in Duitsland reden we zo’n beetje tegen een McDonalds aan. Tot grote vreugde van ons jarige mannetje. Hij at er heerlijk en kreeg zelfs een paar macdonalds sokken omdat hij jarig was. Helemaal leuk.
Vervolgens was het nog vijftien kilometer naar bestemming Mönchengladbach, dachten we. Toen mijn route device zei dat we er bijna waren, werd de man ongerust. Het bleek dat we in de haast de verkeerde bestemming hadden geselecteerd. De echte bestemming lang toen nog ruim vijfentwintig kilometer verderop. Oeps.
Het werd al laat, de groepvijfzoon baalde en we hebben dat laatste stuk deels in het donker gefietst. Aan het eind van de dag stond er ruim vijfenzestig kilometer op de teller, en dat reken ik het stuk in Eindhoven niet eens mee.
Ik vind dat dus echt heel erg stoer van onze kids en met name van de groepvijfzoon. Die fietst al die kilometers helemaal zelf en deed dat supergoed. Hij vond het echt niet tof op het laatst maar bleef wel goed fietsen. Er werd geklommen, gedaald, slecht wegdek getrotseerd en alert gereden in het donker en in de stad.
Werkelijk apetrots ben ik op mijn negenjarige kerel. Wat ontzettend stoer. En hij ziet er ook nog eens heel cool uit op zijn fiets met zijn tas. Dat komt wel goed deze vakantie!