Acht juli is het. En daarmee op de dag af een jaar geleden dat ik mijn diploma geheel in Corona stijl mocht gaan ondertekenen bij het Summa college. Een week eerder had ik formeel mijn contract als verpleegkundige gekregen en deze handtekening was de kers op de taart.
Dat het alweer een jaar geleden is… Het voelt ergens als gister dat ik in het regime van school en opdrachten en werkprocessen en competenties en leerdoelen en weet ik wat nog zat. Tegelijkertijd voelt het als lang geleden.
Een toch substantieel deel van mijn huidige werkzaamheden is het begeleiden van leerlingen. Dat doe ik met veel liefde en plezier want ik weet dat het bijzonder fijn en waardevol het is om een fijne begeleider te hebben. Eenmaal aan de andere kant van die medaille realiseer ik me nu ook dat soms knap lastig is om die begeleiding te doen zoals ik dat het liefst zou willen.
Steeds als ik een handtekening zet onder een opdracht of werkproces realiseer ik me dat ik de schoolse toestand toch echt niet mis. Alleen realiseer ik me de laatste tijd ook dat het ergens wel kriebelt om nog wat meer te ontwikkelen dan alleen door het opdoen van werkervaring en hier en daar een scholing.
Iets nieuws oppakken of verbreden of verdiepen lijkt me toch ook wel weer wat en ik geloof dat ik me het komende jaar maar eens rustig ga bezinnen op wat dat dat kan zijn. Leuke suggesties zijn uiteraard welkom.
Het zal mij benieuwen of ik op de achtste juli van het volgende jaar weer denk aan deze mijlpaal en waar ik tegen die tijd dan sta.