Kabbelen wordt door Van Dale, en die kan het toch weten dacht ik, gedefinieerd als ‘zachtjes golven’. En dat lijkt mij dan weer een aardige omschrijving van de toestand waar ik me in bevind op het moment.
Saai is het zeker niet allemaal, maar spannend is het ook niet te noemen. In deze laatste periode voor de zomervakantie hebben we allemaal weer zo’n beetje ons ritme gevonden en dat is prettig. Daar binnen zijn uiteraard ups en downs en dilemma’s en meer van die dingen. En dat hoort er ook gewoon bij.
De man is zo af en toe weer buitenshuis aan het werk, alle clubjes van de oudste twee zijn weer op locatie en de logistiek daaromheen draait op volle toeren. De komende jaren gaat dat zeker ingewikkelder worden dan het nu is, daarom geniet ik nog maar even van het betrekkelijk overzichtelijke schema.
Op mijn werk is van alles aan de hand, maar aangezien dat nu al ruim een jaar duurt, is zelfs dat niet meer bijzonder. Het tekort aan mensen in de zorg waar het in het nieuws geregeld over ging is op zijn zachtst gezegd nogal voelbaar.
Zo kabbelend naar de zomervakantie hebben wij volgende week nog een leuk verzetje. De school van onze kids plande nog een weekje extra vrij in juni en wij grepen de gelegenheid om daar een kleine vakantie in te houden.
Best fijn om zo tussendoor een weekje weg te mogen en we kijken er met zijn allen naar uit. De timing lijkt goed, want allerlei faciliteiten gaan weer open. Van kabbelen gaan we volgende week denk ik even naar zweven en dan kabbelen we daarna hoop ik nog rustig een maandje door naar de zomervakantie.