Buitengewoon gelukkig was ik vorige week toen het eindelijk weer lekker weer was geworden. Ik schreef al over de fijne zondag die we hadden en sowieso vond ik het een verademing om weer eens zomerkleding uit de kast te kunnen halen. Ik heb van schrik zelfs een stel winterjassen uitgewassen.
Met het aan gaan van de zomer ging hier in huis ook de hooikoorts aan. Opzich geen nieuw verschijnsel, zeker de man is hier al lang mee bekend en ook ikzelf in iets mindere mate. Dat onze drie kinderen gezellig mee begonnen te snotteren, was dus niet direct een verrassing.
Tot zover nog niet al te veel aan de hand behalve dat ik me toch maar eens voornam om eens goed naar antihistaminica te gaan kijken, want het is dit jaar toch wel echt vervelend aan het worden. Tot een berichtje in de klassenapp van de kleuterdochter op dinsdagochtend om kwart over zeven.
Er is een leerling uit de klas positief getest en alle kinderen moeten in quarantaine
Ik heb even heel hard staan vloeken hierom en heb zelfs voor de zekerheid gevraagd of het geen flauwe grap was. De kleuterdochter zat de rest van de week wat snotterend thuis en de plannen van de man en mij zelf vielen in het figuurlijke water, want het was nog steeds stralend weer.
Inmiddels heeft mijn vierjarige meisje deze lente zo ongeveer een maand in quarantaine doorgebracht terwijl ze, en dit klop ik wel even af, dat hele virus niet doormaakte*. Ons huishouden is in een soort van ontplofte staat want enerzijds gingen mijn opruim plannen niet door en anderzijds maakte de kleuterdochter veel zooi.
Om het dan compleet te maken viel deze hele toestand uiteraard ook nog in dat deel van de maand waarin ik hormonaal toch al niet overdreven stabiel ben. U kunt zich de stemming wellicht voorstellen.
Volgende week maar weer een nieuwe poging.
* we gaan zaterdagochtend, jammer van het uitslapen, weer eens gezellig naar de teststraat
Foto: De kleuterdochter in betere tijden. Door Yvonne van de sportstuif. Het voordeel van het kunstgras is dan weer wel dat er geen pollen uitkomen.